Νεωτερικότητα και ακροδεξιά στα μετακομμουνιστικά Βαλκάνια

…Ένα ιδι­αί­τε­ρο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό των με­τα­κομ­μου­νι­στι­κών βαλ­κα­νι­κών χω­ρών, όπως η Ρου­μα­νία, η Σερ­βία και η Βουλ­γα­ρία, είναι η πη­γή της νο­μι­μο­ποί­η­σης των ακρο­δε­ξι­ών κομ­μά­των. Επει­δή τα ση­μα­ντι­κό­τε­ρα ακρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα αντλούν τη νο­μι­μο­ποί­η­σή τους από την ίδια την κομ­μου­νι­στι­κή πε­ρί­ο­δο, η κομ­μου­νι­στι­κή κλη­ρο­νο­μιά είναι υψί­στης ση­μα­σί­ας για την κα­τα­νό­η­ση των δι­α­στά­σε­ων τό­σο της προ­σφο­ράς όσο και της ζή­τη­σης της υπο­στή­ρι­ξης των ακρο­δε­ξι­ών κομ­μά­των σε αυτές τις χώ­ρες.

Όσον αφο­ρά την προ­σφο­ρά, οι «φαι­ο­κόκ­κι­νοι συ­να­σπι­σμοί» που υπο­στη­ρί­ζο­νται από τον εθνι­κι­σμό δι­α­μορ­φώ­νουν το κομ­μα­τι­κό επί­πε­δο. Όσον αφο­ρά τη ζή­τη­ση, το επί­πε­δό της το δι­α­μορ­φώ­νει το «φαι­ο­κόκ­κι­νο» προ­φίλ των ψη­φο­φό­ρων.

Αυτή η συ­νερ­γα­σία με­τα­ξύ των δύο άκρων μπο­ρεί να ερ­μη­νευ­θεί ως ανη­συ­χη­τι­κό φαι­νό­με­νο όσον αφο­ρά τις προ­ο­πτι­κές εκ­δη­μο­κρα­τι­σμού. Επι­ση­μαί­νο­ντας ότι δεν πρό­κει­ται για με­μο­νω­μέ­νο φαι­νό­με­νο, ο Πα­πα­σα­ρα­ντό­που­λος κά­νει συ­γκρι­τι­κές ανα­φο­ρές στην Ελ­λά­δα, η οποία επί­σης βί­ω­σε έναν συ­να­σπι­σμό με­τα­ξύ απί­θα­νων συ­ντρό­φων, του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του ΑΝΕΛ, το 2015, κα­τά τη δι­άρ­κεια της κο­ρύ­φω­σης του ευρω­πα­ϊ­κού λα­ϊ­κι­σμού. Τε­λι­κά, όμως, οι συ­να­σπι­σμοί αυτοί δεν είχαν δι­άρ­κεια. Αντι­θέ­τως, οι «φαι­ο­κόκ­κι­νες» συμ­μα­χί­ες μπο­ρεί να συ­νέ­βα­λαν στην πα­ρακ­μή της ακρο­δε­ξι­άς στα με­τα­κομ­μου­νι­στι­κά Βαλ­κά­νια: ο ανα­χρο­νι­στι­κός χα­ρα­κτή­ρας της ακρο­δε­ξι­άς στις χώ­ρες αυτές και η προ­σκόλ­λη­σή της στο πα­ρελ­θόν κα­τα­δι­κά­ζουν τα ακρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα στο πε­ρι­θώ­ριο του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος… – Δάφ­νη Χα­λι­κι­ο­πού­λου