Στην Πενταλιά ανθίσαν οι αμυγδαλιές, Αλέξανδρε. Κι η μάνα σου να περιμένει την επιστροφή σου από τα Γαυγάμηλα και την Κομμαγηνή. Πήγες πολύ μακριά, Αλέξανδρε. Καιρός να γυρίσεις, να προλάβεις τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Κι ύστερα, σε περιμένουν οι πόλεις με τις ουρές στα συσσίτια, τις ουρές μπροστά στα κλειστά καταστήματα, τις ουρές μπροστά στα κλειστά εργοστάσια, τα παιδιά με τα λεκιασμένα ρούχα και τις πρησμένες κοιλίτσες στα φανάρια.
Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο, Αλέξανδρε. Στην Πενταλιά οι αμυγδαλιές θα ανθίζουν κάθε άνοιξη. Είναι νόμος του Νεύτωνα. Κι ο Τσε, κι ο Αυξεντίου, κι ο Ονήσιλος, κι η Υπατία, κι ο Ροβεσπιέρος, κι η Μαντώ Μαυρογένους, κι ο Αντώνης Οικονόμου θα βαδίζουν πάντα αλληλέγγυοι στα στενά δρομάκια της Πενταλιάς τις μεταμεσονύχτιες ώρες και θα βουλεύονται για ψωμί κι ελευθερία.
Ύστερα έγραψε στη μάνα του: "Φεύγω μάνα από το Παρίσι. Ό,τι είχε να μου δώσει αυτή η πόλη μού το έδωσε". Ήταν τότε που στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη για έναν σύντομο απολογισμό της ζωής του κι ας ήταν μονάχα τριαντάρης. Μύχιες σκέψεις, χαμένα όνειρα, ανεκπλήρωτοι έρωτες, συναισθηματικές ματαιώσεις ξετυλίγονταν με στωικότητα, παράπονο, αυτοσαρκασμό. Ένας μελαγχολικός μονόλογος του πρόωρα γερασμένου "επαναστάτη" που νόμισε πως θα άλλαζε τον κόσμο. Τώρα οι αυταπάτες τελείωσαν κι έφευγε από το Παρίσι, αφανής ταξιδιώτης.
"Η έξοδος" είναι το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας του Στέφανου Κωνσταντινίδη με τίτλο Νομάδας. Το κάθε μυθιστόρημα αποτελεί μια αυτόνομη ιστορία. Ωστόσο, υπάρχει συνέχεια κι ενότητα μεταξύ τους, αφού και τα τρία μαζί συνιστούν μιαν αφήγηση ενός ευρύτερου συνόλου. Ανατομία μιας εποχής με κοινωνιολογικές και πολιτικές προεκτάσεις και διακειμενικές αναφορές, μέσα από μια σύνθετη και πολυπρόσωπη αφήγηση.
Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης (Πενταλιά Πάφου, 28 Φεβρουαρίου 1941) είναι Ελληνοκαναδός πανεπιστημιακός γεννημένος στην Κύπρο. Σπούδασε Ιστορία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Πανεπιστήμιο Παρισιού Ι). Εκεί λαμβάνει το μεταπτυχιακό του δίπλωμα δίπλα στη γνωστή ακαδημαϊκό και ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί. Έπειτα στο ίδιο πανεπιστήμιο, λαμβάνει το 1974 το διδακτορικό του στην Πολιτική Κοινωνιολογία και δύο χρόνια αργότερα, το διδακτορικό του στις Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα Νομικής στην Αθήνα και στο Παρίσι. Έχει διδάξει Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία[2] στα καναδικά πανεπιστήμια, στο Πανεπιστήμιο του Λαβάλ, στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και στο Πανεπιστήμιο του Κεμπέκ. Έχει δημοσιεύσει πολλούς τόμους, ιδιαίτερα στο ακαδημαϊκό περιοδικό "Ελληνικές Σπουδές" ("Etudes helleniques-Hellenic Studies"), στο οποίο είναι εκδότης και έχει άρθρα στην γαλλική και αγγλική γλώσσα. Οι τομείς ενδιαφέροντός του περιλαμβάνουν η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Τουρκία και η ελληνική διασπορά. Διορίστηκε στο παρελθόν Πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου για τα πολιτιστικά Κοινοτήτων και Μετανάστευσης και μέλος της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή του σχεδίου δράσης της κυβέρνησης του Κεμπέκ για τις Πολιτιστικές Κοινοτήτες (CIPACC). Ήταν επίσης δραστήριος σε διάφορες οργανώσεις και εκδηλώσεις του ελληνισμού στον Καναδά και το εξωτερικό. Είναι διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ και στο περιοδικό "Ελληνικές Σπουδές". Συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Κρήτης και με διάφορα ερευνητικά ιδρύματα και διετέλεσε πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Ερευνητικών Ιδρυμάτων του Ελληνισμού. Δημοσίευσε δεκάδες μελέτες και άρθρα στους πάρα πάνω τομείς στα γαλλικά, αγγλικά και ελληνικά. Είναι αρθρογράφος της κυπριακής εφημερίδας "Φιλελεύθερος". Στο χώρο της λογοτεχνίας έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και μια συλλογή διηγημάτων και δημοσίευσε δοκίμια, φιλολογικά άρθρα και κριτική βιβλίου.
