Η σχέση νόμου και αισθητικής είναι προφανής και μόνιμη παρ' ότι ο κυρίαρχος θετικισμός της νομικής επιστήμης την έχει αποσιωπήσει. Η επιτυχία του νόμου και η αξιοπιστία του δικαίου εξαρτώνται, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα, και από την αισθητική του διάσταση... Αυτή η αισθητική διάσταση του νόμου είναι εμφανής στις πηγές του δικαίου από τον Όμηρο ως τον μεσαιωνικό Καπελάνο.
Όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Θωμάς Ακινάτης, ο Kant, ο Hegel αλλά και ο Marx, ο Durkhein και ο Weber είχαν μελετήσει το δίκαιο και μπορούν να χαρακτηριστούν φιλόσοφοι του νόμου. Παράλληλα, σε όλη την κλασική φιλοσοφία, ένας νόμος χωρίς δικαιοσύνη αντιμετωπίζεται ως νεκρό γράμμα, ως σώμα χωρίς ψυχή. Όμως όταν οι διάφορες επιστήμες αυτονομήθηκαν και αποχωρίστηκαν από την μελέτη του δικαίου, η φιλοσοφία του δικαίου απαρνήθηκε την σχέση της με την ηθική και την αισθητική και μεταβλήθηκε σε στείρα ανάλυση κανόνων. Έκτοτε η επιστήμη του δικαίου έχασε την δεσπόζουσα θέση της στην φιλοσοφία και τις ανθρωπιστικές σπουδές και έγινε απλή μελέτη της μηχανικής της εξουσίας.
Υπάρχει νόμος χωρίς επιθυμία; Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει στα "Πολιτικά", ότι ο νόμος είναι σκέψη χωρίς επιθυμία. Ο Kant επαναλαμβάνει στη νεωτερικότητα ότι η υπακοή στον νόμο είναι απόλυτη και δεν πρέπει να περνάει μέσα από ανάγκες και επιθυμίες, υπολογισμούς και πάθη. Αλλά πίσω από αυτές τις κυρίαρχες απόψεις επιβιώνει μία άλλη παράδοση για την οποία ο Νόμος έχει ιστορία, φύλο, ερωτισμό και επιθυμία. Ο πίνακας του Klimt "Jurisprudence" ανήκει σ' αυτήν την άλλη "αιρετική" παράδοση η οποία αρνείται τον διαχωρισμό του λόγου σε καθαρό, πρακτικό και αισθητικό. Μία σύντομη ανάλυση του έργου αυτού δείχνει ότι ο νόμος της τέχνης εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο την τέχνη του νόμου.
Ο Κώστας Δουζίνας είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ του Νομικού Τμήματος του London School of Economics. Είναι τακτικός καθηγητής της Νομικής και Κοσμήτορας της Σχολής των Ανθρωπιστικών Σπουδών και Τεχνών του Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Middlesex και Lancaster και υπήρξε από το 1992 ιδρυτικό μέλος της Νομικής Σχολής του Κολλεγίου του Birkbeck. Υπήρξε Πρόεδρος της Σχολής από το 1996 έως το 2002 και επικεφαλής των προέδρων όλων των Νομικών Σχολών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου την περίοδο 1999-2000. Ο Κώστας Δουζίνας υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, των Παρισίων, της Θεσσαλονίκης και της Πράγας, του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, της Νομικής Σχολής Καρντόζο, του Πανεπιστημίου Γκρίφφιθ και του Πανεπιστημίου του Πεκίνου. Διευθυντής του ακαδημαϊκού περιοδικού "Law and Critique: International Journal of Critical Legal Thought".
Σημαντικότερα έργα του: "Postmodern Jurisprudence", "Justice Miscarried", "The Legality of the Contingent", "Ο λόγος του νόμου", "Law and the Image", "Critical Jurisprudence", "Human Rights and Empire", "Adieu Derrida" (2006). Το έργο του έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες.
