Νυχτερινό στην Ινδία


Συγγραφέας : Tabucchi, Antonio, 1943-2012
Μεταφραστής : Ζορμπά, Μυρσίνη
Εκδότης : Οδυσσέας
Έτος έκδοσης : 1990
ISBN : 978-960-210-075-2
Σελίδες : 118
Σχήμα : 21x14
Κατηγορίες : Ιταλική πεζογραφία - Μυθιστόρημα
Σειρά : Σειρήνες Λογοτεχνική Σειρά

4.09 € 3.03 €




Ο Αντόνιο Ταμπούκι, γνωστός στην Ελλάδα από το προηγούμενο βιβλίο του, "Μικρές παρεξηγήσεις άνευ σημασίας", μας προτείνει αυτή τη φορά μια μακρινή περιπλάνηση, γεμάτη μυστήριο και αναπάντεχες καταστάσεις. Ο ήρωας του βιβλίου φτάνει στην Ινδία αναζητώντας ουσιαστικά τα ίχνη κάποιου παλιού αγαπημένου φίλου, μετά από το γράμμα μιας άγνωστης γυναίκας. Στην περιπλάνησή του η αλήθεια θα διασταυρώνεται διαρκώς με την αμφιβολία και οι αντικατοπτρισμοί θα παραπλανούν τόσο τον ήρωα όσο και τον αναγνώστη. Ύποπτα ξενοδοχεία, ένα νοσοκομείο, συζητήσεις σε μια θεοσοφική εταιρία, μια παράξενη νυχτερινή συνάντηση σε κάποιο σταθμό, μια καταδιωγμένη γυναίκα με το άρωμα παρανομίας και μυστηρίου, ένας τερατόμορφος μάντης και, τέλος, μια νέα κοπέλα που παίζει το παιχνίδι της γοητείας με τους δικούς της κανόνες, συνθέτουν αυτό το μυθιστόρημα. Αν ο συγγραφέας φαίνεται να απόλαυσε τη διαδρομή, σίγουρα για τον αναγνώστη η απόλαυση θα είναι διπλή. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η μεγάλη επιτυχία του βιβλίου αυτού, που το φέρνει τα τελευταία χρόνια συνέχεια ανάμεσα στις πρώτες προτιμήσεις του ιταλικού κοινού. "Μπορεί ένα βιβλίο να σας παρασύρει σ' ένα μακρινό ταξίδι; Εμένα μου συνέβη με το "Νυχτερινό στις Ινδίες". Ως εραστής ανάρμοστων διαδρομών, λοιπόν, βρέθηκα στην Ινδία αφού είχα τελειώσει το πρώτο χέρι αυτής της μετάφρασης, με την προσδοκία πως "θα μπορούσε, με τη δύναμη που διαθέτει η πραγματικότητα, να ρίξει φως σ' αυτό το Νυχτερινό, στο οποίο αναζητείται μια Σκιά". Όμως η Σκιά αντί να φωτιστεί μεγάλωσε, η Ινδία μου φάνηκε ολόκληρη μια χώρα που την απειλεί η Σκιά -η πείνα, το κρύο, οι αρρώστιες- και το Νυχτερινό -που για μένα ήταν, όταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο, μια διακριτική υπόκρουση- δυνάμωσε και με κατέβαλε. Τι κι αν αγόρασα κασέτες, τι κι αν θυμόμουν τα όσα μου έλεγε η Ελένη Καραΐνδρου, παραμονές που θα ταξίδευα, για τις λεπτές αποχρώσεις της ινδικής μουσικής, εμένα μέσα μου ο ήχος αυτής της χώρας έγινε βαρύς, αγωνία και τύψη για τον πολιτισμό μας, την έπαρση, τον εγωκεντρισμό και την κατανάλωση. Έτσι, μ' αυτή την αίσθηση και με πολλή ταπεινότητα, ξανάσκυψα πάνω στη μετάφραση μετά το δικό μου "Νυχτερινό στις Ινδίες". Κι αν, όπως λέει ο συγγραφέας, "αυτό το βιβλίο, πέρα από αϋπνία είναι ένα ταξίδι" κι "η αϋπνία ανήκει σ' αυτόν που έγραψε το βιβλίο" ενώ "το ταξίδι σ' αυτόν που το έκανε", τότε ίσως και η μετάφραση μπορεί να προσθέσει τη δική της ταπεινή αϋπνία και το ταξίδι στο βιβλίο αυτό. Μια ανεπαίσθητη ίσως Σκιά όλ' αυτά, στα μάτια του αναγνώστη, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, κι ο καλός μου φίλος Antonio Solaro που μου σύστησε θερμά αυτό το βιβλίο, ένας αναγνώστης ήταν, που κατάφερε όμως να με στείλει στην άλλη άκρη της γης." (Μυρσίνη Ζορμπά)

Ο Αντόνιο Ταμπούκι (1943-2012) γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1943 στην Πίζα. Σπούδασε στην Πίζα, στο Παρίσι και στη Λισαβόνα λογοτεχνία και φιλοσοφία. Δίδαξε για πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Σιένα. Έγραψε 40 βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Από πολύ νέος ασχολήθηκε συστηματικά με τον Φερνάντο Πεσσόα, μεταφράζοντας ένα μεγάλο μέρος του έργου του στα ιταλικά. Ταυτόχρονα υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους μελετητές του έργου του Πορτογάλου ποιητή και συγγραφέα και συνέβαλε ουσιαστικά στην παγκόσμια εδραίωση και διάδοση του έργου του. Ένα τμήμα των δοκιμίων του για τον Πεσσόα έχουν δημοσιευτεί στον τόμο "Η νοσταλγία του πιθανού: γραπτά για τον Φερνάντο Πεσσόα" (εκδ. Άγρα 2007). Στον Πεσσόα αφιέρωσε κι ένα λογοτεχνικό του έργο "Οι τρεις τελευταίες μέρες του Φερνάντο Πεσσόα: ένα παραλήρημα" (εκδ. Άγρα 1999). Η εκτενής νουβέλα του "Ρέκβιεμ" (1992) γράφτηκε απευθείας στα πορτογαλικά, ενώ το μυθιστόρημά του "Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα" (1994), που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό, διαδραματίζεται στην Πορτογαλία του Σαλαζάρ. Ο Αντόνιο Ταμπούκι, παρότι ξεκίνησε τη συγγραφική του καριέρα με ένα μυθιστόρημα ("Piazza d' Italia", 1975) υπήρξε κυρίως συγγραφέας της μικρής φόρμας. Από το "Παιχνίδι της αντιστροφής" (1981) μέχρι το "Ο χρόνος γερνάει γρήγορα" (2009) ο Ταμπούκι έγραψε μια σειρά από αριστοτεχνικά, συχνά μινιμαλιστικά, διηγήματα που έδωσαν μια νέα ώθηση στη σύγχρονη ιταλική λογοτεχνία. Στα χρόνια που πέρασαν ανάμεσα σε αυτές τις δύο συλλογές, δημοσίευσε επίσης τις συλλογές "Η γυναίκα του Πόρτο Πιμ" (1983), "Μικρές παρεξηγήσεις άνευ σημασίας" (1985), "Τα πετούμενα του Μπεάτο Αντζέλικο" (1987), "Ο μαύρος άγγελος" (1991), "Όνειρα ονείρων" (1992). Οι εκτενείς νουβέλες/μυθιστορήματά του είναι το "Νυχτερινό στην Ινδία" (1984), "Η γραμμή του ορίζοντα" (1986), " Ρέκβιεμ: μια παραίσθηση" (1992), "Οι τρεις τελευταίες μέρες του Φερνάντο Πεσσόα: Ένα παραλήρημα" (1994), "Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα" (1994), "Η κομμένη κεφαλή του Νταμασένου Μοντέιρο" (1997), "Είναι αργά, όλο και πιο αργά" (2001), "Ο Τριστάνο πεθαίνει. Μια ζωή" (2004). Κοσμοπολίτης συγγραφέας που ταξίδευε συνεχώς, ο Ταμπούκι συγκέντρωσε τα ταξιδιωτικά του κείμενα στον τόμο "Ταξίδια και άλλα ταξίδια" το 2011. Ο Ταμπούκι υπήρξε ένας έντονα πολιτικοποιημένος συγγραφέας. Παρενέβαινε τακτικά με άρθρα του σε εφημερίδες χτυπώντας όλα τα κακώς κείμενα, ιδιαίτερα της περιόδου του μπερλουσκονισμού. Αυτό, μάλιστα, είχε ως αποτέλεσμα μια μεγάλη δικαστική του περιπέτεια το 2010 με τον αντιπρόεδρο της Βουλής, στέλεχος του κόμματος του Μπερλουσκόνι. Υπερασπίστηκε σθεναρά τα δικαιώματα των τσιγγάνων στην Ιταλία (έγραψε, μάλιστα, το βιβλίο "Οι τσιγγάνοι και η Αναγέννηση" το 1999). Τον απασχόλησαν επίσης θέματα που αφορούσαν τη δημοκρατία και την τρομοκρατία ("Η γαστρίτιδα του Πλάτωνα", βιβλίο του 1998), και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων (1993) που δημιουργήθηκε για να υπερασπιστεί συγγραφείς απ' όλο τον κόσμο που δέχονταν απειλές κατά της ζωής τους στις χώρες τους. Το Κοινοβούλιο εξέδιδε το περιοδικό "Αουτονταφέ" που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα σε 8 γλώσσες, καθώς και στην Ελλάδα (εκδ. Άγρα). Πολλά βιβλία του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Σημειώνουμε τις ταινίες "Νυχτερινό στην Ινδία" του Αλαίν Κορνώ, "Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα" του Ρομπέρτο Φαέντσα με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, "Ρέκβιεμ" του Αλαίν Τανέρ, κ.α. Ο κινηματογράφος υπήρξε πάντα ένα από τα σημαντικά σημεία αναφοράς στο έργο του. Στον κινηματογράφο του Αλμοδόβαρ αφιέρωσε το βιβλίο του "20 φωτογράμματα" με 11 νυχτερινές φωτογραφίες του γιου του Μικέλε Ταμπούκι (2006). Κείμενά του μεταφέρθηκαν στο θέατρο από τον Τζόρτζιο Στρέλερ και άλλους σε διάφορες χώρες. Έχει βραβευτεί με πολλά διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων Pen Club, Campiello, Viareggio Repaci στην Ιταλία, Prix Medicis Etranger, Prix Europeen de la Litterature, Prix Mediterranee στη Γαλλία, Ευρωπαϊκό Αριστείον, το Nossack στη Γερμανία, το Europaischer Staatspreis στην Αυστρία, το Hidalgo και Francisco Cerecedo στην Ισπανία. Συζητήθηκε συχνά η υποψηφιότητά του για το Βραβείο Νόμπελ. Από το 1997 ερχότ






e-mail Facebook Twitter