Ομίχλη (στον Κείμη)
Μέσα στη νύχτα χθες αργά
είδα ξαφνικά το Πεζώ
του μπαμπά.
Ακριβώς όπως ήτανε
μπορντό με τρία κοντέρ
στρογγυλά, οι ταχύτητες
στο χέρι και μονοκόμματο
κάθισμα μπροστά.
Φώτα κίτρινα και δυνατά
φώτα δυνατά, κίτρινα
για την ομίχλη.
Ένα φως στην ομίχλη
ένα φως στην ομίχλη
μπαμπά.
Ο ήχος σου
Τον ήχο της φωνής σου αγάπησα
και τους μηρούς τους τορνευτούς
τις σκάλες στα μαλλιά
τα πράσινα τα μάτια
μάνα.
Στόμα γλυκό
με πρωτοφίλησες
έτσι στη μουσική
εθίστηκα
λίγο ουρανό
έκλεψα.
Η ποίηση (στον Κ. Τ.)
Η ποίηση είναι παντού.
Σήμερα είδα μια ταμπέλα
πάνω στον αγροτικό δρόμο
ακριβώς πριν τη μεγάλη κατηφόρα
στη μέση του πουθενά, κάποιος
είχε γράψει με κόκκινη μπογιά:
ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Σταμάτησα πιο κάτω
να συνέλθω.
