Ο Άγιος Στέφανος ο πρωτομάρτυρας και αρχιδιάκονος

Από τη νεανική μου ηλικία με εντυπωσίαζε ο ενθουσιασμός, το θάρρος και η θερμουργός πίστη του πρωτομάρτυρα αγίου Στεφάνου. Από μια πολυμεταχειρισμένη "Ιερά Σύνοψη" που διέθετε η πατρική μου οικογένεια διάβαζα και σιγόψελνα το Απολυτίκιο "Βασίλειον διάδημα" και το Κοντάκιο "Ο Δεσπότης χθες ημίν" της μνήμης του Αγίου της 27ης Δεκεμβρίου, όπως τα άκουγα να τα ψέλνουν οι ψάλτες του ενοριακού Ναού του Προφήτη Ηλία της γενέτειρας και τροφού μου Κανάλια Καρδίτσας, χωρίς να πολυκαταλαβαίνω τότε πλήρως το νόημά τους. Στο διάβα των χρόνων ο θαυμασμός μου για τον πρώτο αυτό Μάρτυρα της πίστεώς μας μεγάλωνε, και μάλιστα όταν με τον καιρό άρχισα να προσέχω και το αποστολικό ανάγνωσμα της εορταστικής του μνήμης, ένα άριστο εγκώμιο του Αγίου από τις "Πράξεις των Αποστόλων", έργο του απόστολου και ευαγγελιστή Λουκά, όπου ο θεόπνευστος συγγραφέας εκθέτει με ζηλευτή απλότητα και πειστικότητα τα γεγονότα που οδήγησαν τελικά στο λιθοβολισμό του Στεφάνου από τους ίδιους τους ομοεθνείς του Ιουδαίους, τους οποίους ωστόσο, κατά μίμηση του Χριστού, ζήτησε με την προσευχή του να τους συγχωρήσει ο Θεός το φοβερό αυτό αμάρτημά τους, λέγοντας το αξιοθαύμαστο και ανεξίκακο εκείνο· "Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην"