Σε μιά πολύ παράξενη παράγραφο του Μόμπι-Ντίκ, φαινομενικά, ξεκάρφωτη μέσα στο κεφάλαιο 41 του μυθιστορήματος, συμφύρονται ένα σωρό παραπομπές, από την ανθρωπολογία ως τη γνωσιολογική θεωρία του Melville κι από τον Μεσαίωνα (ανατολικό και δυτικό) ως την ελληνική αρχαιότητα και τη Βίβλο. Η ευκαιρία είναι εξαιρετικά πρόσφορη για να παρακολουθήσουμε, όχι μόνο τον ειρμό των σχολίων στο έργο τούτο, αλλά και τη γενικότερη ιστορική και φιλολογική τεκμηρίωση των απόψεων αυτού του συγγραφέα, που ο Α. Κ. Χριστοδούλου προσέγγισε από μιάν εντελώς, ανύποπτη πλευρά μελετώντας τον και μεταφράζοντάς τον.
