Έκτη ποιητική συλλογή του Θεσσαλονικιού Βασίλη Φαϊτά που από το 1966 συνεχίζει με σταθερά ώριμα ποιητικά βήματα να αναμετριέται με τους αντικατοπτρισμούς του πεπρωμένου, τα παιχνίδια της αυταπάτης που σκαρώνει το απρόσμενο της ζωής και διαπερνά στα σκοτεινά του περάσματα ο θάνατος. Μια ποίηση κοινωνικού υπαρξιακού προβληματισμού, μια προσπάθεια κατανόησης του Είναι μέσα στα πλαίσια της περιπλάνησης του ανθρώπου ως όντος και μέλος μιας σκληρής πραγματικότητας.
Ο Βασίλης Φαϊτάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης χωρίς να πάρει το πτυχίο του. Εργάστηκε στην τράπεζα της Ελλάδος ως το 2002. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη λογοτεχνία στο περιοδικό "Νέα Εστία" το 1966.
