Στο μαγικό δάσος με τα θαυμαστά συνεχόμενα ξέφωτα, όπου έπαιζε το φεγγάρι τις ασημόχροες νότες του συμπληρώνοντας την πανδαισία αυτή φωτός και σκότους επαναλαμβανόμενη, το σκοτάδι ήταν για να κουρνιάζεις ν' ακυρώνεις ίσως κάποιες πληγές, να ξεφεύγεις από τα όρια του χρόνου. Το φως γινόταν η αναγέννησή σου!... Και τότε η παιδική καρδιά σου, ακόμα και στο ώριμο ή και γερασμένο κάποτε κορμί σου ξανά γεννιόταν. Και πρόβαλε τότε άφοβη, ατρόμητη, αλέκιαστη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα λίγα χρόνια πριν απ' τη γερμανική κατοχή, τρίτο παιδί της οικογένειας του ακαδημαϊκού Βάσου Κριμπά και της Αριστέας Καλοκαιρινού - Ησυχάκη. Σπούδασε στη Γενεύη χημεία και ειδικεύτηκε στη βιοχημεία. Μετά από δύο χρόνια δουλειάς στο Βιοχημικό Εργαστήριο του Ελληνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου κι άλλα δεκαπέντε σαν Πανεπιστημιακή βοηθός, συνταξιοδοτείται κι εγκαταλείπει οριστικά τη χημεία. Από το 1971 δημοσιεύει σε λογοτεχνικά περιοδικά και χάρις στην ενθάρρυνση του άντρα της, Πέτρου Παπαδάτου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, εκδίδει 15 ποιητικά βιβλία και 19 βιβλία πεζού λόγου (μυθιστορίες, πεζογραφήματα, διηγήματα, ιστορήματα, νουβέλες, προσωπικές αφηγήσεις, κ.ά.). Έχει πολλές δημοσιεύσεις σε ανθολογίες και περιοδικά. Έλαβε μέρος στο 6ο Διεθνές Κρητολογικό συνέδριο 1986 στα Χανιά, με ανακοίνωση ανέκδοτου ιστορικού υλικού. Επίσης, έχει μεταφραστικό έργο.
