«Ο "Βραχόκηπος" είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που προσπαθεί να σώσει την ψυχή του, έχοντας, ωστόσο, έντονη την επίγνωση ότι άλλοι γύρω του μάχονται για την ίδια τους τη ζωή και τον καλούν να ενωθεί μαζί τους. Ίσως κανένα άλλο έργο τού Νίκου Καζαντζάκη δεν πλησιάζει τόσο στο να μας δώσει ολόκληρο το μέτρο τού πνευματικού αγώνα του, όσο αυτό το μυθιστόρημα, που γράφτηκε στο ζενίθ της βίαιης σύγκρουσης μεταξύ Ιαπωνίας και Κίνας.» (Από την αγγλική έκδοση Nikos Kazantzakis, "The Rock Garden", Simon and Schuster, New York 1963.) Ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε τον "Βραχόκηπο" απευθείας στα γαλλικά, γλώσσα στην οποίαν έμελλε να εκδοθεί το 1959, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του. Η ελληνική έκδοση περιλαμβάνει, εκτός από το κείμενο του μυθιστορήματος, Πρόλογο και Σημείωμα του Παντελή Πρεβελάκη, ο οποίος το μετέφρασε στα ελληνικά. «Όταν ο Καζαντζάκης έκανε το πρώτο του ταξίδι στην Άπω Ανατολή το 1936, συγκινήθηκε βαθιά από τον γαλήνιο και αφοσιωμένο ηρωισμό των δύο ανταγωνιστικών φυλών: των Κινέζων, που ξεσηκώνονταν απελπισμένα ενάντια στους εχθρούς και στους δικούς τους αφέντες, και των Ιαπώνων, που αφιερώνονταν σε μιαν ανένδοτη και πολεμόχαρη λατρεία. »Ο Καζαντζάκης, που πάντα ενδιαφερόταν για την προσπάθεια του ανθρώπου να διαγάγει έναν ηρωικό βίο, κεντρίσθηκε από τις ομοιότητες που βρήκε μεταξύ τής Ανατολικής σκέψης και της δικής του φιλοσοφίας, και επέστρεψε στην Ευρώπη για να διοχετεύσει όλες του τις εμπειρίες και τις παρατηρήσεις σ' αυτό το λυρικό και παθιασμένο μυθιστόρημα. »Η δράση τού Βραχόκηπου εξελίσσεται σε δύο επίπεδα εμπειρίας: Πρώτα, είναι η ιστορία τού Ευρωπαίου ταξιδιώτη που ερωτεύεται την κόρη ενός Κινέζου μανδαρίνου και εμπλέκεται στους κινδύνους τής επαναστατικής δράσης και του ωμού πολέμου. »Όμως, "Ο Βραχόκηπος" είναι κάτι παραπάνω από ένα μυθιστόρημα έρωτα, ίντριγκας και ανδρείας. Είναι μια σε βάθος μελέτη των ίδιων των συγκρούσεων και των επιθυμιών τού Καζαντζάκη: ο ήρωας του μυθιστορήματος, ο ανικανοποίητος περιπλανώμενος που αποζητά μια πνευματική σιγουριά ανάμεσα στις μεγάλες θρησκείες και φιλοσοφίες της Ανατολής, είναι ο ίδιος ο Νίκος Καζαντζάκης. Ελκόμενος στη μάχη, μπαίνοντας στον πειρασμό να δεσμεύσει τον εαυτό του σε ένα σκοπό, ρουφώντας ολόκληρο το περίπλοκο πνεύμα της Κίνας, ο Καζαντζάκης κατορθώνει αριστοτεχνικά να "προβάλει" τη δική του προσωπικότητα μέσα στη μυθοπλασία μιας συγκινητικής ιστορίας αγάπης και στην πραγματικότητα της απέραντης αναταραχής.» (Από την αγγλική έκδοση Nikos Kazantzakis, "The Rock Garden", Simon and Schuster, New York 1963)
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957). Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, πρωτότοκος γιος του εμποροκτηματία Μιχάλη Καζαντζάκη. Είχε δυο αδερφές. Τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια ως το 1902, οπότε τέλειωσε το Γυμνάσιο, τα πέρασε στο Ηράκλειο με ενδιάμεσα σύντομα διαστήματα παραμονής στον Πειραιά (το 1889 - έναρξη της Κρητικής Επανάστασης- για έξι μήνες) και τη Νάξο (1897-1899 - ο Καζαντζάκης φοίτησε στην εκεί Γαλλική Εμπορική Σχολή). Το 1902 έφυγε για την Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή, από όπου αποφοίτησε το 1906 με άριστα. Το 1906 σημειώθηκαν και οι πρώτες δημοσιεύσεις κειμένων του στο περιοδικό "Πινακοθήκη" με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβανή, με το οποίο εξέδωσε και το πρώτο βιβλίο του "Όφις και κρίνο", αφιερωμένο στη Γαλάτεια Αλεξίου. Τον επόμενο χρόνο γράφτηκε στη Μασονική Στοά Αθηνών και έφυγε για σπουδές νομικής στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε και μαθήματα φιλοσοφίας με τον Ανρί Μπεργκσόν. Από το 1907 ως το 1909 έγραψε τα πρώτα θεατρικά του έργα (ανάμεσά τους τα "Ξημερώνει" [έπαινος στον Παντελίδειο Δραματικό Αγώνα] , "Φασγά", "Ο πρωτομάστορας" [ βραβείο στο Λασσάνειο Δραματικό Αγώνα] ,το μυθιστόρημα "Σπασμένες ψυχές", καθώς επίσης μελετήματα και δοκίμια, όλα δημοσιευμένα σε περιοδικά της εποχής ("Νουμάς", "Παναθήναια"). Το 1909 εξέδωσε στο Ηράκλειο την εναίσιμη επί υφηγεσία διατριβή του με τίτλο "Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας". Το 1910 εγκαταστάθηκε με τη Γαλάτεια στην Αθήνα την οποία παντρεύτηκε τον επόμενο χρόνο στο Ηράκλειο και πήρε μέρος στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Ως το 1915 ασχολήθηκε με τη μετάφραση έργων των Μπεργκσόν, Πλάτωνα, Νίτσε, Μπύχνερ, Ντάρβιν και άλλων, στρατεύτηκε εθελοντικά στους βαλκανικούς πολέμους και υπηρέτησε στο γραφείο του Βενιζέλου, έγραψε πέντε αναγνωστικά για το δημοτικό σχολείο με τη Γαλάτεια Αλεξίου (η οποία και τα υπέγραφε) και γνώρισε τον Άγγελο Σικελιανό με τον οποίο ταξίδεψαν στο Άγιο Όρος. Το καλοκαίρι του 1907 προσπάθησε χωρίς επιτυχία να αξιοποιήσει ένα λιγνιτωρυχείο στη Μάνη μαζί με το μεταλλωρύχο Γιώργη Ζορμπά και το φθινόπωρο ταξίδεψε στην Ελβετία, όπου είχε ερωτικό δεσμό με την Ελένη Λαμπρίδου. Το 1919 ανέλαβε δράση υπέρ του επαναπατρισμού των Ελλήνων του Καυκάσου από τη θέση του γενικού διευθυντή του Υπουργείου Περιθάλψεως και συναντήθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Παρίσι. Τα τρία επόμενα χρόνια ταξίδεψε ανά την Ευρώπη και την Ελλάδα. Πήρε μέρος στο Συνέδριο των Αναμορφωτών της Παιδείας στο Βερολίνο και στο Συνέδριο Σεξουαλικής Παιδαγωγικής στη Δρέσδη, μελέτησε έργα του Φρόυντ, γνωρίστηκε με το Λεό Σεστώβ και έγραψε την Ασκητική. Το 1924, επιστρέφοντας στην Ελλάδα ταξίδεψε στην Ιταλία και γνωρίστηκε στην Αθήνα με την Ελένη Σαμίου. Από τον Οκτώβριο του 1925 ως το Φεβρουάριο του 1926 έμεινε στη Ρωσία ως απεσταλμένος της εφημερίδας "Ελεύθερος Λόγος". Ακολούθησαν δυο ακόμη ταξίδια του στη Ρωσία, ένα στα τέλη του 1927 μετά από πρόσκληση της Σοβιετικής Κυβέρνησης και ένα από τον Απρίλη του 1928 ως τον Απρίλη του 1929, ενώ με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα επισκέφτηκε επίσης την Ιταλία και την Ισπανία (1926, 1932-1933, 1936-1937, 1950), την Αίγυπτο και το Σινά (1927). Το 1926 πήρε διαζύγιο από τη Γαλάτεια και ταξίδεψε με την Ελένη στην Παλαιστίνη και την Κύπρο. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε στο περιοδικό "Αναγέννηση" το πρώτο δείγμα από την "Οδύσσεια", που ολοκλήρωσε σε πρώτη γραφή το 1927 στην Αίγινα και εξέδωσε μόλις το Δεκέμβρη του 1938, μετά από εφτά συνολικά γραφές. Το 1928 διώχτηκε δικαστικά με αφορμή τη διοργάνωση συγκέντρωσης για τη Σοβιετική Ένωση μαζί με τον ελληνορουμάνο συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι στο αθηναϊκό θέατρο Αλάμπρα και κατά τη διάρκεια του καλοκαιρινού ταξιδιού του στη Ρωσία συνέχισε να ασχολείται με τη συγγραφή. Τον ίδιο χρόνο έγινε γνωστός στη Γαλλία μέσα από ένα άρθρο του Ιστράτι στο περιοδικό "Monde" . Η σχέση του Καζαντζάκη με τον Ιστράτι διακόπηκε το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου στη Σοβιετική Ένωση. Συνέχισε να ταξιδεύει με την Ελένη στη Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιαπωνία, την Κίνα και την Αγγλία με ενδιάμεσες επιστροφές στην Αίγινα (1943-1944) και την Αθήνα (1945 - ίδρ
Μη Διαθέσιμο
