Αν και στην πραγματικότητα δεν ήταν ο βράχος που έκρυβε ένα μυστήριο αλλά αυτός ο ίδιος ο Ιβάν, που, στη θέα του "κενού σημείου τ' ουρανού" αναζητούσε το σκοπό της φυγής του, τη λύση του δικού του μυστικού, και τότε ο ουράνιος βράχος μες στην αιώνια ακινησία του του χάριζε μια βεβαιότητα: το χρόνο που κυλάει ανεπιστρεπτί.
...Πώς ήταν δυνατόν, αναρωτιόταν, εκείνη η ουράνια βραχόπετρα με το ναό, που την έβλεπε συνήθως να αιωρείται απ' τα σύννεφα όταν αυτός καθόταν στον ξύλινο φράχτη τ' απογεύματα κι αγνάντευε, πώς μπορούσε να είναι συγχρόνως και μια πόλη-καταφύγιο;
..."Εγώ νομίζω ότι ο ουρανός υπάρχει μόνον όταν πατάμε τα πόδια μας γερά στη γη. Όταν ακουμπάς την πλάτη σ' έναν κορμό δέντρου."
Η Μαρία Στεφανοπούλου γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 1976. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και θέατρο στη Στοκχόλμη και στο Παρίσι, όπου συνέχισε να ζει και να εργάζεται έως το 1997. Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Τάκης Σινόπουλος: η ποίηση και η ουσιαστική μοναξιά", Πορεία, 1992, "Αποστροφή", 'Αγρωστις, 1992, "Το θέατρο των πηγών και η νοσταλγία της καταγωγής", Πορεία, 1994, "Το ταξίδι των ψυχών", Αρμός, 1999, "Η σιωπή που κατοικεί στα σπίτια", Αρμός, 1999, "Ο βράχος στο σύννεφο", Εστία, 2006, "Οι ονειροπαρμένοι" (θεατρικό), Σμίλη, 2007. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
