[...] Αν και υπάρχουν σημαντικές εργασίες για την αγροτική οικονομία του Βυζαντίου, στις οποίες μελετώνται επαρκώς η αμπελοκαλλιέργεια και παραγωγή, οι τιμές και το εμπόριο οίνου, απουσιάζει ωστόσο μια συνολική εικόνα των αμπελουργικών πρακτικών, των τεχνικών οινοποίησης, των αντιλήψεων για την οινοποσία και τις ποιότητες των οίνων. Τα απολύτως χρήσιμα μεγέθη των μετρήσεων της οικονομικής ιστορίας περιορίζονται δυστυχώς σε δείκτες παραγωγής και κατανάλωσης και όντας διάσπαρτα ως ψηφίδες του αμπελοοινικού μωσαϊκού δεν κατορθώνουν να δημιουργήσουν μια συνολική και σαφή εικόνα. Έτσι, ο ιστορικός που μελετά το κρασί στο Βυζάντιο, όταν συμμετέχει σε διεθνή συμπόσια οίνου, βρίσκεται πάντα σε δυσχερή θέση, καθώς πρέπει να επιδεικνύει αυτά τα μεγέθη ως αποδείξεις ακόμη και αυτής της ύπαρξης του βυζαντινού οίνου. Αποτελούν, μάλιστα, τα απαραίτητα διαπιστευτήριά του για μια ισότιμη συμμετοχή. [...]
Με το παράδειγμα της Βιθυνίας μελετάται η βυζαντινή αμπελουργία και οινοπαραγωγή όχι από την σκοπιά της οικονομικής ιστορίας αλλά κυρίως ως αντικείμενο της πολιτισμικής θεώρησης του αγροτικού κόσμου, των προτιμήσεων, της κατανάλωσης και διακίνησης του οίνου. Για την διερεύνηση της παρασκευής των βιθυνιακών κρασιών χρησιμοποιείται ένας συνδυασμός διεπιστημονικών εργαλείων και πορισμάτων από την συνεργασία ιστορικών, αμπελογράφων και οινολόγων. [...]
(από την εισαγωγή του συγγραφέα)
