Ο δικός μας Νοέμβρης είναι το μουρμουρητό και ο βρυχηθμός της θάλασσας, το οργισμένο κύμα που γκρεμίζει τις ασημαντότητες και τις ψεύτικες σιγουριές, οι φλόγες που απογυμνώνουν τις πράξεις από τις συμβάσεις και την υποκρισία.
Eίναι το παλιό τραύμα, που πότε δεν επουλώθηκε και μας θυμίζει τις ματαιώσεις, τις ήττες, τις σκληρές ανατροπές, τις ελπίδες που σκόρπισαν αφήνοντας πίσω τους γλυκόπικρες μνήμες.
Η δεύτερη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Βεργίδη είναι πιο προσωπική, όσο προσωπικές καταλήγουν να είναι οι μνήμες από τους συλλογικούς αγώνες όταν αυτοί πια έχουν γίνει ιστορία.
