Η ποιότητα και το μέγεθος της συμπαράστασης της δημοκρατικής κοινωνίας προς τα κοινωνικά αδύναμα άτομα δείχνουν την αξιοπιστία του δημοκρατικού συστήματος απέναντι στους επικριτές του και, συνεπώς, και απέναντι στην κοινωνική εργασία, η οποία κατά κανόνα ασχολείται με τα άτομα αυτά. Επομένως, η κοινωνική εργασία κινείται σε τρία επίπεδα:
- το ουτοπιστικό, διότι απαιτεί την υλοποίηση μιας δίκαιης κοινωνίας, αν και γνωρίζει ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατο,
- το ρεαλιστικό, διότι προσπαθεί να συμβάλει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των ενδιαφερομένων, και
- το προκλητικό, διότι τονίζει τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ουτοπιστική της απαίτηση και την κοινωνική πραγματικότητα, προσπαθώντας να επηρεάσει τις κοινωνικο-πολιτικές δομές, που αποτελούν τους αιτιογόνους παράγοντες της ενλόγω διαφοράς.
Ο Ανδρέας Ζωγράφου είναι καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας και πρώην διευθυντής της Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας του ΤΕΙ Πάτρας. Σπούδασε Κοινωνική Εργασία στην Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας Φραγκφούρτης και αποφοίτησε με το δίπλωμα του κοιωνικού λειτουργού. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Φραγκφούρτης, Τμήμα Επιστημών της Αγωγής, από όπου έλαβε το δίπλωμα του παιδαγωγού. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο και στην ίδια κατεύθυνση σπουδών αναγορεύτηκε σε διδάκτορα της φιλοσοφίας. Η διδακτορική του διατριβή δημοσιεύθηκε στην επιστημονική σειρά του Γερμανικού Ινστιτούτου Κοινωνικής Εργασίας και Κοινωνικής Παιδαγωγικής. Μετά την ανάδειξή του σε διδάκτορα, δίδαξε σε σεμινάρια για διάστημα 6 ετών στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του ανωτέρω πανεπιστημίου. Κατά τη μακρόχρονη διαμονή του στη Γερμανία συνέβαλε ενεργά στην αυτοοργάνωση και αυτοεκπροσώπηση των Ελλήνων μεταναστών. Διετέλεσε επιστημονικός σύμβουλος και συνεργάτης διαφόρων κοινωνικών οργανώσεων, παιδικών σταθμών. σχολείων, λαϊκών πανεπιστημίων και φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
