Ο δρόμος με τις φάμπρικες

…Όσοι έτυχε να κάμουν συλλογή από ζούδια του νερού, ξέρουν κάτι μικρά πλατιά σκουλήκια, τόσο λεπτά, που είναι αδύνατο να τα πιάσεις ολάκερα, γιατί μόλις τ’αγγίζεις συστρέφονται και σπάζουν.

Πρέπει να τα αφήσεις να συρθούν και να γλιστρήσουν μονάχα τους ως τη λεπίδα που κρατάς, να τα σηκώνεις τότε με προφύλαξη και να τα ρίξεις μέσα στη γυάλα με το θαλασσινό νερό.

Ίσως και τούτο το βιβλίο να πρέπει να γραφτεί μ’έναν παρόμοιο τρόπο⋅ ν’αφήσεις τη διήγηση να ξεγλιστρήσει μονάχη της στις σελίδες του.