Στη διάρκεια της ζωής μας μπορεί να τρέφουμε διαφορετικά συναισθήματα προς τον άνθρωπο που βλέπουμε καθημερινά στον καθρέφτη. Καμιά φορά τον μισούμε κι άλλοτε πάλι, σχεδόν νιώθουμε στοργή γι' αυτόν. Είναι στιγμές που η ύπαρξη μας έχει το νόημα της, ενώ κάποιες άλλες ακόμη κι η αναπνοή μας μας φαίνεται αδικαιολόγητη. Οι στιγμές αυτές εναλλάσσονται και περνάνε από μπροστά μας σαν φανάρια σε μια ακατανόητη πομπή. Νομίζω πως το να περιμένουμε ότι κάτι θα αλλάξει στη ζωή μας είναι μια μάταιη ελπίδα. Και νομίζω επίσης πως η θυελλώδης σχέση μας με τον καθρέφτη δεν έχει να κάνει με το χρόνο.
Ένας αδιέξοδος έρωτας, η γεύση της εγκατάλειψης, όνειρα που πλάθονται με συνοδεία μουσικής, ζωές που τραυματίζονται από την ανέχεια, η ατέρμονη αναζήτηση της ευτυχίας ...στην αγκαλιά της μαγευτικής Κωνσταντινούπολης.
Ο Τουνά Κιρεμιτσί γεννήθηκε το 1973 στο Εσκίσεχιρ. Σπούδασε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο Μιμάρ Σινάν της Κωνσταντινούπολης, ενώ μικρού μήκους ταινίες του βραβεύτηκαν σε διάφορα φεστιβάλ. Με τη λογοτεχνία ασχολείται από τα μαθητικά του χρόνια, ενώ το 1994 και το 1997 τιμήθηκε με βραβεία ποίησης. Το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο "Git kendini cok sevdirmeden", σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην Τουρκία και θεωρήθηκε ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά γεγονότα του 2002. Από τότε έχουν εκδοθεί άλλα τρία μυθιστορήματά του, τα οποία έχουν βρεθεί στις λίστες των ευπωλήτων. Εκτός από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο ασχολείται επίσης με τη μουσική, γράφοντας στίχους για διάφορα ροκ συγκροτήματα, ενώ αρθρογραφεί και σε μια καθημερινή εφημερίδα. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο.
