Ένας προσωπικός περίπατος στα άγνωστα μονοπάτια της ψυχής.
Μια πρόταση συμβουλευτικής παρέμβασης σε ομάδα αυτογνωσίας μέσω τέχνης.
Ο Δρόμος προς τον Θεό οδηγεί από την καθημερινή ζωή σε μια νέα καθημερινότητα, μέσα στην οποία ούτε οι πιο σκοτεινές στιγμές δεν μπορούν πια να κλονίσουν τη βέβαιη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό και για το άφθαρτο φως.
Συστήματα, ασκητισμός και απόδραση από τον κόσμο δεν είναι ωφέλιμα σε αυτόν τον Δρόμο. Ο άνθρωπος της γης, αυτή η δυσαρμονική ένωση ζώου και πνεύματος, αιωρείται μέσα στο απέραντο πεδίο έντασης που επικρατεί μεταξύ της βασιλείας του άρχοντα του σκότους και της βασιλείας του Θεού, και οι τελευταίες πραγματικότητες κατά τη διάρκεια της περιορισμένης μας παρούσας ύπαρξης γίνονται αντιληπτές μόνο ως δευτερεύουσες ενέργειες. Η προσωπική θέληση του κάθε ανθρώπου καθορίζει τον Δρόμο του. Ο Δρόμος οδηγεί προς τα πάνω μόνο με τη βοήθεια της βασιλείας του Θεού, η οποία για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει κανείς να τη δεχτεί πρόθυμα και ανεπιφύλακτα, χωρίς λοξοκοιτάγματα σε υλικές επιτυχίες και υλικούς στόχους.
Ο πεζοπόρος που χαρακτηρίζεται από έναν ειλικρινή σκοπό και από απαραπλάνητη αντοχή θα μπορέσει ήδη από εδώ ή από την άλλη πλευρά να εισέλθει σε αυτόν τον φωτεινό Δρόμο: στην προσωπική του ολοκλήρωση μέσα στον Θεό, τον αιώνιο και ζωντανό.
Dr. O. Lienert
Γεννήθηκε το 1876 στο Aschaffenburg και πέθανε το 1943 στο Massagno-Lugano.
Εκπαιδεύτηκε ως ζωγράφος στο Stadel της Φρανκφούρτης καθώς και στις ακαδημίες του Μονάχου, του Παρισιού και της Βιέννης.
Καθοριστικό όμως για τον καλλιτέχνη, που το εγκόσμιο όνομα του ήταν Joseph Anton Schneiderfranken, ήταν τα βιώματα του στην Ελλάδα που τον οδήγησαν τελικά σ' αυτό που καταδεικνύει στα βιβλία και τους πίνακες του. Παράλληλα με τα -ως επί το πλείστον ελληνικά- τοπία δημιούργησε επίσης και πίνακες "πνευματικού περιεχομένου", οι οποίοι με την ενόραση τους σε πνευματοκοσμικές επικράτειες της ζωής, αποτελούν απόλυτη καινοτομία στην ιστορία της τέχνης.
Παράλληλα με τη δημιουργία στο χώρο της ζωγραφικής έγραψε ένα "πνευματικό έργο" από πολυάριθμους τόμους που έλαβε τον τίτλο Hortus "Conclusus", δηλαδή "περιφραγμένος κήπος".
Μέσα από καινούργιες πάντα οπτικές γωνίες καταδεικνύεται στον αναγνώστη ο Δρόμος προς τα βάθη του Οίκου του εαυτού και αφυπνίζεται η αισθαντική του ικανότητα για το Αιώνιο. Σταδιακά, το υπό διαίσθηση υπαρκτό καθαρίζει τόσο, ώστε οδηγεί σε μια απελευθέρωση της συνείδησης και βήμα προς βήμα στην αφύπνιση της δικής του πνευματικής υπόστασης.
