"Ους ο Θεός συνέζευξε!"
Ποιός Θεός όμως! Αυτός ο αυστηρός, σεβάσμιος γέροντας, με τα μακριά άσπρα γένια, που θυμάμαι από τις εικονογραφήσεις των θρησκευτικών βιβλίων στο σχολείο; Ή εκείνος που αναγνωρίζει και θέλει να κουβαλά ο καθένας μέσα του, ο Θεός της συγγνώμης και της αγάπης;
Υπήρχε όμως και ο άλλος. Ο δικός μου θεός. Που με πέταξε στους δρόμους να γεννηθώ μπάσταρδο, όπως ένα μίασμα. Από μια γυναίκα που το μυαλό της, όπως και οι φλέβες της, ήταν όλο παραγεμισμένο από ηρωίνη και ναρκωτικά.
Μια γυναίκα, που δεν ήξερε πώς, αλλά και δεν ήθελε να είναι και να λέγεται μάνα. Που δεν μπόρεσε ποτέ ν’ αγαπήσει το παιδί της, αλλά και κανέναν άλλο, πέρα από τον εαυτό της και την καθημερινή δόση της.
Το μόνο καλό που του αναγνώριζα, στην μέχρι τότε ζωή μου ήταν, που με αξίωσε ν’ αγαπήσω. Που με μπόλιασε με το μπόλι του έρωτα. Αλλά κι εκεί ακόμα στάθηκε υπολογιστής, τσιγκούνης και φθονερός, στερώντας μου την ένωση των δυο μας, το μερίδιό μου στην ευτυχία.
Σίγουρα λοιπόν θα πρέπει να ήταν αυτός, ο τελευταίος θεός. Που έρχεται τιμωρός κι εκδικητής να με καταδικάσει -όχι άδικα βέβαια- αν εξαιρέσει κανείς και τη δική του ευθύνη, που με έφερε σε αυτόν τον κόσμο, παντρεύοντάς με με άλλην, από αυτήν που θέλω και αγαπώ!
Ο Αλέξανδρος Αβατάγγελος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη του 1946. Σπούδασε οικονομικά στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών στην Αθήνα. Έκανε καριέρα ασφαλιστή, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του. Από μικρός ασχολήθηκε με τον φιλοτελισμό, τη συλλογή και τη μελέτη γραμματοσήμων. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση όταν ήταν 16 ετών αλλά με τον πεζό λόγο ασχολήθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια. Έγραψε ιστορικά άρθρα στην ιστοσελίδα του περιοδικού "Το κεντρί". Έχουν εκδοθεί έξι βιβλία του και έχει ακόμα πολλά τα οποία βρίσκονται υπό έκδοση.
