...Θα λέγαμε, ελευθεροχρόνος - αν βέβαια "το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου" αφορούσε κυρίως τον αγώνα για τη μείωση των ωρών εργασίας.
Όμως μπορούμε να τον αποκαλούμε ακόμα έτσι σήμερα, όταν η έννοια έχει μεταβληθεί σε ιδεολογία, όταν έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση και στο ασυνείδητο, κι όταν οι δύο όροι "χρόνος"
και "ελευθερία" αναφέρονται σ' αυτόν τον ιδιαίτερο χρόνο, τον ελευθεροχρόνο, που πρέπει και αυτός να ελευθερωθεί;
Χρόνος απελευθερωμένος σημαίνει ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ατόμου, και αυτό είναι η "μέγιστη παραγωγικότητα". Ο απελευθερωμένος χρόνος παράγει σταθερό κεφάλαιο "και αυτό το σταθερό κεφάλαιο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος". Ο ελεύθερος χρόνος, ως ξόδεμα, παιχνίδι, ξεγνοιασιά, δεν έχει πια νόημα.
