Ο εξάντας της ζωής μας

Συλλογή ομιλιών και κειμένων για τον Νίκο Τεμπονέρα 1991-2020
Συγγραφέας : Μιχάλης Βασιλάκης
Εκδότης : ΚΨΜ
Έτος έκδοσης : 2020
ISBN : 978-618-5156-78-7
Κατηγορίες : Αρθρογραφία Μαρξισμός Πολιτική ιδεολογία

14.00 € 9.80 €




Η κοινωνία της εργασίας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης πρέπει να οριοθετηθεί αποφασιστικά από τις δυνάμεις της ανταγωνιστικής αποκοινωνικοποίησης του ανθρώπου, από τις δυνάμεις της βαρβαρότητας και του ολοκληρωτισμού. Να υπερασπιστεί την εργασία και την κοινωνία ως παράγοντες απελευθέρωσης του ανθρώπου και όχι ως παράγοντες εξανδραποδισμού και υποδούλωσης. Στους αγώνες γι' αυτή την οριοθέτηση, άξιοι λαϊκοί αγωνιστές έχουν τη δική τους ξεχωριστή και καθοριστική συνεισφορά, αφήνουν το στίγμα τους, αναδείχνονται ταγοί και οδηγοί της κοινωνίας. Να γιατί ο Νίκος Τεμπονέρας πέρασε πρώτος αυτή την πόρτα του σχολείου και με το αίμα του την ξαναέδωσε στους μαθητές και τη κοινωνία σαν παράθυρο γνώσης δημοκρατίας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Να γιατί ο Παύλος Φύσσας κράτησε με το αίμα του λεύτερα τα σοκάκια και τις πλατείες της Αμφιάλης. Η θυσία και η μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα δεν έχει πολιτικούς ιδιοκτήτες, είναι αναφορά αγώνων λαού και νεολαίας. Εκφράζει και αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο στην πιο ολοκληρωμένη κοινωνική του υπόσταση. Αυτό το κομμουνιστικό ιδανικό χρέωσε στους τοτινούς του συντρόφους να προσεγγίζουμε και να υπερασπιζόμαστε. (Απόσπασμα από την ομιλία του Μιχάλη Βασιλάκη, γραμματέα του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικοό Μετώπου στην εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον Νίκο Τεμπονέρα, Γενάρης 2016)


Ο Μιχάλης Βασιλάκης γεννήθηκε το 1947 στο Καστέλι Φουρνής Λασιθίου Κρήτης. Γιός φτωχής αγροτικής οικογένειας, σπούδασε φυσικός στο πανεπιστήμιο της Πάτρας από όπου αποφοίτησε το 1971. Οι ιδέες της αριστεράς και η γνωσιοθεωρία του μαρξισμού άρχισαν να τον συγκινούν απ’ τα γυμνασιακά του χρόνια, οπότε διάβαζε ασταμάτητα ό,τι του έπεφτε στο χέρι. Εντάχθηκε στην αριστερά σαν έτοιμος από καιρό χωρίς βεβαιότητες και δογματισμούς, αλλά γεμάτος αναζητήσεις. Δραστηριοποιήθηκε συνδικαλιστικά σαν φοιτητής και αργότερα σαν διδάσκων στο χώρο του Πανεπιστήμιου. Στη συνέχεια οργανώθηκε στο ΚΚΕ και το καλοκαίρι του 1980 έγινε γραμματέας της Κ.Ο. Πάτρας του ΚΚΕ μέχρι το 1985 που αποχώρησε και μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία της οργάνωσης της Πάτρας ίδρυσε την πολιτική συλλογικότητα του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο στην έδρα της Φυσικής απ’ το 1974 μέχρι το 1982 που παραιτήθηκε επειδή ήταν γραμματέας της οργάνωσης ΚΚΕ στην Πάτρα: «το‘82 παραιτήθηκα, ήμουν βοηθός στο Πανεπιστήμιο, τώρα είμαι οικοδόμος. Θα έλεγαν ότι είμαι τεμπέλης, αν παρέμενα στη θέση μου» δήλωσε ο ίδιος στην κατάθεσή του στο εφετείο της Λάρισας. Στη συνέχεια έκανε διάφορα επαγγέλματα όπως εργάτης μεταφορών, οικοδόμος,υπάλληλος σε βενζινάδικο, ωρομίσθιος καθηγητής στις σχολές του ΟΑΕΔ, καθηγητής στο λύκειο Σάμης στην Κεφαλονιά. Έζησε μαζί με την Ουρανία Μπίρμπα από το 1985 και απέκτησαν μια κόρη την Μαρία. Έφυγε από τη ζωή ξαφνικά στις 18 Φεβρουαρίου 2020.






e-mail Facebook Twitter