"Με λένε Διονύση, λέγε με Ντένη", λέει εύθυμα κι εγώ κοιτάω το κεντημένο Δέλτα στο πουκάμισό του. "Με λένε Ευδοκία, λέγε με Εύα", λέω και γελάμε δυνατά σα μικρά παιδιά που ανακάλυψαν κάτι αστείο.
Ιούλιος· είκοσι ο μήνας· δυό μήνες που έφυγε! Τώρα κοιμάται με άλλη γυναίκα, νιώθει καινούργια συγκίνηση, είναι χαρούμενος, γελαστός, φιλάει με πάθος και κάνει υπέροχο έρωτα, ενθουσιάζεται, ερωτεύεται, ο πόθος τον μεθάει, το πάθος τον κουμαντάρει, τρώει σοκολατάκια, πίνει σαμπάνια, είναι μπερμπάντης, φεύγει, αυτός είναι ο Ντένης, γνωρίστε τον...
Η Ελένη Λυγιανή γεννήθηκε στο καταπράσινο παραλιακό χωριό της Κορινθίας, τη Λυγιά. Σ' αυτό το μαγευτικό περιβάλλον που μεγάλωσε, καλλιεργήθηκε και ξεχώρισε η αγάπη της για τη φύση και τους απλοϊκούς ανθρώπους. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1961 με το πεζό λυρικό Άνοιξη στον Κορινθιακό που δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα. Το 1967 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα "Οι καλαμιές της Πρέννας", όπου ζωντανεύει τα βιώματα της εφηβείας. Τα πρώτα νεανικά σκιρτήματα του έρωτα δίνονται με χάρη, ένταση και παλμό. Το 1969 παρουσίασε τα πρώτα διηγήματά της "Όμορφες στιγμές". Τα ταξιδιωτικά της "Ταξιδεύοντας στην Ανατολή" (1974), στη "Νότια Αφρική" (1976), στην "Κίνα" (1992), έχουν ιδιομορφία και προσωπικό τρόπο στην αφήγηση. Το 1979 εξέδωσε τα διηγήματα "Η κυρία Ντρα".
