Η κάβα είναι "χτισμένη νύχτα", "θαμμένη τρέλα". Εκεί πέρα το κρασί ωριμάζει, ανθίζει, συμπυκνώνεται. Μέσα στο μαύρο και υγρό χώμα. Σαν να γεννιόταν από τη γη κι από τη νύχτα. Από τον κάτω κόσμο. Από τα φαντάσματα του Ερέβους. Αυτό το υγρό του σκότους, φτιάχνει φωτιά. Θυμηθείτε τη σπηλιά του Πολύφημου στην Οδύσσεια, αυτή τη σπηλιά με την πανύψηλη οροφή, της οποίας η είσοδος σκιαζόταν από δάφνες. Αρκεί ένα φλασκί κρασί από την Ίσμαρο, ένα μαύρο και γλυκό κρασί, για να καταρρεύσει το τέρας και για να πυρποληθεί το μοναδικό του μάτι από τον πυρωμένο πάσσαλο του Οδυσσέα. Η κάβα είναι η κοσμική σπηλιά όπου εργάζεται η ύλη ακόμα και την ώρα του λυκόφωτος· εκεί αναπαύεται η σκοτεινή ουσία του κρασιού. Μακριά από την οχλοβοή, τον πόλεμο, την φθορά του χρόνου...
Γεννήθηκε το 1945 στη Σαριτέ-συρ-Λουάρ. Γερμανικής καταγωγής (Δρέσδη). Φιλόλογος, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου (Gizeh) και σε διάφορα γαλλικά λύκεια. Δημοσιογράφος στη "Liberation" την περίοδο 1974-1981· υπήρξε, μάλιστα, διευθυντής του πολιτιστικού τμήματος. Στη συνέχεια έγινε αρχισυντάκτης του "Rolling Stone" και συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και ραδιόφωνα (Europe 1, Radio Suisse Romande της Γενεύης). Έχει δημοσιεύσει τριάντα έργα, κυρίως δοκίμια για τον έρωτα και τον θάνατο. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές χώρες.
