"Αν γίνεις μια φορά ναυτικός, μένεις πάντα ναυτικός", έγραψε ο Τζακ Λόντον για τον εαυτό του. Το μεγαλύτερο μέρος του "Θαλασσόλυκου", μιας από τις καλύτερες νουβέλλες για τη θάλασσα, γράφτηκε πάνω σ' ένα βολικό κόττερο μάκρους τριάντα ποδιών, ονόματι "Σπραίυ", που ο Λόντον είχε αγοράσει μ' ένα μέρος από τα δυο χιλιάδες δολλάρια που είχε εισπράξει, λίγο μόλις πιο πριν, με την πώληση των δικαιωμάτων του για το "Κάλεσμα της Αγριάδας". Μέσα σε μια καμπίνα, που μόλις χώραγε την κουζίνα και δυο κουκέττες, ο Λόντον έκανε εβδομαδιαία ταξίδια, στον κόλπο του Αγίου Φραγκίσκου και στο Δέλτα του ποταμού Σακραμέντο, γράφοντας πέντε με δέκα σελίδες την ημέρα, καθισμένος στο κατάστρωμα κι απολαμβάνοντας την εαρινή λιακάδα. Τον Μάρτιο του 1904, σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, κ' ενώ το μυθιστόρημα αυτό δημοσιευότανε, σε συνέχειες, στο περιοδικό "Σέντσιουρυ", ο ριψοκίνδυνος εικοσιοχτάχρονος συγγραφέας του κόντευε να πεθάνει από το κρύο, μέσα σ' ένα ανοιχτό γιαπωνέζικο πλεούμενο, τύπου "Σαμπάν", πλέοντας προς την Κορέα με καιρό πολικό κι ανέμους, που είχαν θερμοκρασία πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν, μέσα σε μια τρικυμισμένη θάλασσα.
O Τζακ Λόντον γεννήθηκε το 1876 στο Σαν Φρανσίσκο, εξώγαμο τέκνο της Φλώρας Γουέλμαν και ενός περιπλανώμενου αστρολόγου, του Γουίλιαμ Χένρυ Τσέηνυ. Την ίδια χρονιά, η μητέρα του παντρεύτηκε τον Τζων Λόντον, χήρο με δύο κόρες, που έδωσε στο εξώγαμο αγόρι το επώνυμό του και το όνομα Τζων Γκρίφιθ. Το 1891 ο Τζακ Λόντον άφησε το σχολείο και έπιασε δουλειά σε εργοστάσιο, το 1892 υπηρέτησε αξιωματικός στην ακτοφυλακή του Σαν Φρανσίσκο, και το 1893, έπειτα από έξι μήνες ταξίδι στον Ειρηνικό με τη σκούνα Σόφι Σάδερλαντ, κέρδισε το πρώτο βραβείο μιας τοπικής εφημερίδας "για το καλύτερο περιγραφικό άρθρο" με θέμα έναν τυφώνα στις ακτές της Ιαπωνίας. Το 1895 επιστρέφει στο σχολείο, και το 1896 μπαίνει στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ, όπου μένει μόνο ένα εξάμηνο. Τα δύο επόμενα χρόνια τον βρίσκουν στην Αλάσκα, απ' όπου αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά με το γράψιμο. Το 1902 περνά από το Λονδίνο, αλλά το 1904 τον βρίσκει στις θάλασσες της Κορέας και της Ιαπωνίας, ανταποκριτή του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου. Λίγο αργότερα (1906) θα γίνει ανταποκριτής ενός άλλου συγκλονιστικού γεγονότος: του σεισμού που ισοπεδώνει το Σαν Φρανσίσκο. Τα επόμενα χρόνια περνούν με γράψιμο και ταξίδια στη Χαβάη, στην αποικία των λεπρών του Μολοκάι, στην Ταϊτή, στα νησιά Φίτζι, αλλά και στη Βόρειο Καλιφόρνια, πάνω σε άμαξα με τέσσερα άλογα. Όλα τα σπουδαία έργα του γεννιούνται καθ' οδόν, μαζί με πολύ ποτό και τροπικές αρρώστιες, ώσπου το 1916 πεθαίνει από ουραιμία, σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση της εποχής, ενώ η εκδοχή της αυτοκτονίας ανακινείται είκοσι δύο χρόνια αργότερα από τον Ίρβινγκ Στόουν. Λίγο πριν την ίδια χρονιά, έχει παραιτηθεί από το Σοσιαλιστιικό Κόμμα "επειδή έχει πια χάσει την αγωνιστική του φλόγα και δεν ασχολείται διόλου με την πάλη των τάξεων".
