Κείμενα για την αγάπη, τη σιωπή, το θάνατο, τη θειότητα, το κάλλος και την καλοσύνη. Ο Μωρίς Μάτερλινκ μιλάει για τα μεγάλα θέματα που τον απασχόλησαν σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, και που πάντοτε τα αντιμετώπιζε ως θελκτικά μυστήρια. Στον τόμο αυτό, ο Βέλγος νομπελίστας τα προσεγγίζει με την πνευματική συνδρομή σπουδαίων μυστικιστών της μεταφυσικής σκέψης και της λογοτεχνίας: του Πλωτίνου, του Ryusbroeck, του Emerson, του Swedenborg, του Novalis, του Carlyle και άλλων.
Τα δοκίμια του θησαυρού των ταπεινών συνιστούν μια πρόταση να αφουγκραστούμε τη μύχια ζωή, η οποία κρύβεται -χωρίς να αδρανεί- πίσω από τον κόσμο της καθημερινότητας, και η οποία ενεργοποιεί βιώματα μιας άλλης τάξης που δεν λογοδοτούν στους γνωστούς και περιορισμένους κώδικες των διανθρώπινων σχέσεων.
Φωτεινός ακόμη κι όταν μιλάει για το σκοτάδι, ενορατικός ακόμη κι όταν διατυπώνει συλλογισμούς, ο Μάτερλινκ μας δίνει με τα δοκίμια του μια ελκυστική εικόνα για ό,τι αιώνιο ενοικεί στην επίγεια ύπαρξη.
Ο Maurice Maeterlinck (Μωρίς Μαίτερλινκ) γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1862 στην Γάνδη, από πλούσια αστική οικογένεια της πόλης. Το 1890 δημοσιεύει το πρώτο θεατρικό του έργο, "Πριγκίπισσα Μαλέν". Πρόκειται για ένα από τα οκτώ έργα του, μέχρι το 1894, με τα οποία θα δημιουργήσει ένα θέατρο της ψυχής, όπως το πρεσβεύει ο συμβολισμός σ' αυτήν την νέα θεατρική φόρμα. Τρεις αρχές κυριαρχούν: το στατικό δράμα (πρόσωπα ακίνητα, παθητικά και δεκτικά του αγνώστου), το υψηλό πρόσωπο (που συχνά ταυτίζεται με τον θάνατο, είναι η μοίρα ή το πεπρωμένο, κάτι πιο σκληρό ίσως κι απ' τον θάνατο), η καθημερινότητα του τραγικού (απουσία ηρωισμού, το απλό γεγονός να ζει κανείς ένα τραγικό).
Την ίδια χρονιά γράφει τα θεατρικά "Η παρείσακτη" και "Οι τυφλοί", και το 1892, το "Πελλέας" και "Μελισσάνθη", που θεωρείται το αναμφισβήτητο αριστούργημα του συμβολικού θεάτρου.
Το 1894 γράφει τα έργα "Εσωτερικό" και "Ο θάνατος του Τενταζίλ". Το 1902 γράφει το ιστορικό δράμα "Μόννα Βάννα", έπειτα από το οποίο θα ασχοληθεί λιγότερο με το θέατρο, ενώ η γραφή του, καθώς απομακρύνεται από την επίδραση του συμβολισμού, γίνεται πολύ πιο συμβατική, με στοιχεία ιστορικά, ψυχολογικά και θεαματικά.
Το 1907 μελοποιείται από τον Πωλ Ντυκά το έργο του "Αριάδνη και Κυανοπώγων".
Το 1908 γράφει το "Γαλάζιο πουλί" (δραματικό παραμύθι για παιδιά) το οποίο ανεβάζει πρώτος ο Στανισλάβσκι στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας.
Το 1910 αρνείται να πολιτογραφηθεί Γάλλος προκειμένου να γίνει δεκτός στη Γαλλική Ακαδημία ενώ το 1911 του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Τα έργα του μεταφράζονται αμέσως. Κανείς βέλγος δραματουργός δεν γνώρισε μεγαλύτερη από αυτόν διεθνή απήχηση. Πέθανε στην Νίκαια στις 5 Μαΐου 1949.
