Μια επιλογή από τις πρόζες του Γιάννη Νεγρεπόντη
Αγαπούσε να περπατάει αργά το βράδυ στους στενούς εμπορικούς δρόμους. Αυτή την ώρα, άδειοι από τις άπληστες χειρονομίες των εμπόρων, από τα άπληστα μάτια των αγοραστών, έμοιαζαν αφημένοι σε μια δική τους κλειστή ζωή. Το κάθε τι αποκτούσε μια άλλη σημασία. Κι ήταν αυτό σαν ένα μυστήριο που τον έλκυε να το λύσει. Ύστερα έβγαινε στους πολυσύχναστους νυχτερινούς δρόμους με τα κέντρα όπου άνθρωποι απολάμβαναν τις πέντε αισθήσεις τους. Εκεί ξανάβρισκε το συνηθισμένο του πρόσωπο. Ποτέ δεν έγινε να θυμηθεί ό, τι είχε κερδίσει. Όπως τα σύντομα όνειρα ευτυχίας που βλέπουν τα μικρά παιδιά και οι πολύ μόνοι άνθρωποι...
