Ο κοινός λόγος αίσθημα και μετάδοση άμεση, πράξη συνηθισμένη, τέλεια: γεμίζεις ένα ποτήρι νερό, πίνεις ή προσφέρεις, περνά το λεωφορείο, σταματά, μπαίνεις. Έτσι απλά, τέλεια, θυμάσαι ιστορίες, περιστατικά, μεγάλα, μικρά και παραμικρά, με λόγια κοινά μια ζωή, πολλές ζωές, εποχές ολόκληρες ζωντανεύουνε, βρίσκουνε θέση κοντά στη δική μας για λίγο διάστημα, κάποτε για πάντα.
Η Έλλη Παπαδημητρίου (Σμύρνη 1906 - Αθήνα 1993), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει μουσικά ακούσματα, λαϊκές αφηγήσεις, προφορικές μαρτυρίες και προσωπικές καταγραφές γεγονότων πριν από το 1930. Πρωτοδημοσιεύει όμως μέρος της δουλειάς αυτής το 1964 και συνεχίζει μέχρι το 1979, για λόγους πολιτικούς και κοινωνικούς κατά τρόπο "ανώμαλο", όπως παρατηρεί η ίδια σε έναν από τους προλόγους της: Η ανωμαλία στην έκδοση έχει σχέση με τις "ανωμαλίες" που ξέρομε: παράνομα κόμματα, κρυμμένα χαρτιά κλπ., όσο κυβερνούσανε καθαρές ή μικτές φασιστικές εξουσίες. Ωστόσο και τα περιστασιακά και άνισα τούτα κείμενα συναρμολογούνε σωστά την εποχή τους, το πάθος και το κλίμα της, τον ταπεινό, καθημερινό και τον κορυφωμένο ηρωισμό. Καθώς τον αποτυπώνουν κοινοί άνθρωποι με το λόγο τους, τον είπαμε και αυτόν κοινό, ένα μέσο ζωντανό για ζωντανή μετάδοση.
Η νέα αυτή έκδοση του Κοινού Λόγου σε τρεις αναδιαρθρωμένους τόμους εγκαινιάζει τη σειρά "Παρ' ολίγον Άπαντα" της Έλλης Παπαδημητρίου στις εκδόσεις "Ερμής", και περιλαμβάνει τις εξής ενότητες:
Πρώτος τόμος: -Πρώτος πόλεμος 1914, 1915, 1919, 1922
Δεύτερος τόμος: 1940-1941 και 1945-1950
Τρίτος τόμος: -Δεκαετία 1942-1950 (κείμενα της Αντίστασης)
-Ακούμε τη φωνή σου πατρίδα (κείμενα της Αντίστασης)
-Της ειρηνικής ζωής (Δεκαετία 1930-1940, Δεκαετία 1965-1975, Αχρονολόγητα)
