Ο "Μαρκήσιος της Ροκαβερντίνα" είναι το πιο επιτυχημένο έργο του Καπουάνα. Σε αυτό ισορροπούν με επιτυχία η τάση του προς μια διεισδυτική και ελαφρώς νοσηρή ψυχολογική έρευνα, το ενδιαφέρον του για την καθημερινή πραγματικότητα της γενέθλιας γης -της Σικελίας στα τέλη του 19ου αιώνα-, και η περιέργειά του για το υπερφυσικό, το εξωπραγματικό, την πνευματιστική εμπειρία. Της αφήγησης προηγείται, ζωντανό και παρόν σε όλη την πλοκή, το έγκλημα πάθους που διέπραξε ο μαρκήσιος, ένας αριστοκράτης γαιοκτήμονας, ο οποίος ζει απομονωμένος στο αρχοντικό του. Το μυθιστόρημα είναι η ιστορία της μυστικής και άγριας πάλης του ενάντια στις τύψεις και το φόβο που τον βασανίζουν, που μεγαλώνουν μέσα του και τον καταβροχθίζουν· μιας πάλης αδιάκοπης, που περνά απ' την τρέλα και καταλήγει στη σιωπή.
