Ο Νικολάς Γκιγιέν (Nicolas Cristobal Guillen Batista), είναι η μουλάτα ψυχή της Κούβας και η κοινωνική της συνείδηση. "Λαϊκός" ποιητής της Επανάστασης, με τεράστια απήχηση, όχι μόνο στο λαό του, αλλά και σε όλους τους ισπανόφωνους, για τον οποίον "έχει ειπωθεί ότι η ποίησή του δεν είναι μόνο η ποίηση μιας ράτσας παρά είναι κοινωνική, προλεταριακή, ανθρώπινη, με όλη τη σημασία των λέξεων". "Με γοητεύει -λέει ο ίδιος ο Γκιγιέν- η μελέτη του λαού. Η αναζήτηση της ύπαρξής του· η ερμηνεία του πόνου του και της χαράς του".
"Ο μεγάλος ζωολογικός κήπος" μπορεί να έλκει την καταγωγή του από τα μεσαιωνικά μπεστιάρια με τα τερατόμορφα πλάσματα· ίσως ακόμα να υπάρχει μια μακρινή συγγένεια με τους Μπορχεσιανούς Λαβυρίνθους και το Βιβλίο των Φανταστικών Όντων του σπουδαίου Αργεντινού πεζογράφου και ποιητή, Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Βρίσκεται όμως σοφά ενταγμένος στην "κοινωνική ρυμοτομία" του Γκιγιέν και είναι το καμάρι της αγαπημένης του πόλης, της Αβάνας.
Πριν από μισό αιώνα ακριβώς, ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος μας έμαθε τον εθνικό ποιητή της Κούβας με το ίδιο αυτό έργο (Νικολάς Γκιλλιέν- Ο Μεγάλος Ζωολογικός Κήπος, Αθήνα, Θεμέλιο, 1966). Το βιβλίο δεν μακροημέρευσε βέβαια, αφού τέσσερεις μήνες μετά κυκλοφόρησαν και τα τανκς της δικτατορίας των συνταγματαρχών, οπότε ο Κήπος (μαζί με τα άλλα βιβλία του Ρίτσου) ισοπεδώθηκε κι αυτός απ’ τις ερπύστριές τους.
Ο Νίκολας Γκιγιέν (1902-1989), κουβανός ποιητής, θεωρείται γνήσιος εκπρόσωπος της νέγρικης ποίησης της χώρας του. Εργάστηκε σαν τυπογράφος πριν αφιερωθεί στη δημοσιογραφία και γίνει γνωστός σα συγγραφέας. Από τα νεανικά του χρόνια συμμετείχε ενεργά στην πολιτική και πολιτιστική ζωή της Κούβας, πράγμα που του στοίχισε, σε πολλές περιπτώσεις, τη φυλάκιση και την εξορία. Μπήκε στο κομμουνιστικό κόμμα το 1937 και μετά το θρίαμβο της κουβανικής επανάστασης το 1959, ανέλαβε αξιόλογες αρμοδιότητες και διπλωματικές αποστολές. Ξεκίνησε το λογοτεχνικό έργο του στο πλαίσιο του μεταμοντερνισμού και εντάχτηκε στο κίνημα της πρωτοπορίας της δεκαετίας του είκοσι όπου γρήγορα αναδείχτηκε στον πιο διακεκριμένο εκπρόσωπο της νέγρικης και της αφροκουβανικής ποίησης. Χρησιμοποίησε όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της ποίησης στην προσπάθειά του να δημιουργήσει μια αυθεντική έκφραση της κουλτούρας των μιγάδων, που θα γινόταν η ιδιαίτερη έκφραση μιας χώρα μιγάδων, όπως ήταν η δική του, τηρώντας παράλληλα, μια έντονα επικριτική στάση, που μεγάλωνε με το πέρασμα των χρόνων, εναντίον στην κοινωνική αδικία, το ρατσισμό και τον ιμπεριαλισμό.
