Ο μείζον ερωτικός

"Τι γυρεύεις εσύ εδώ;":
Τι γυρεύεις εσύ εδώ,
σ' ένα ερημονήσι χαμένο στον Ωκεανό;
Πέρασα χρόνια μέσα από θύελλες, κύματα, μάχες
με θαλάσσια τέρατα
Τα έκανα φυλαχτό στο λαιμό μου
να διώχνουν ξαστεριές και νηνεμίες.
Όποτε αραίωναν τα σύννεφα
με δυο απλωτές βρισκόμουν πάλι στο μάτι του Κυκλώνα
που φύλαγα στον κόρφο μου
κλεμμένο από έναν Κύκλωπα-
Του φώναζα θέλω να χαθώ, είμαι ξεκούτης
Πέρασαν χρόνια
Πατρίδα βρήκα σε έναν μουντό ουρανό
Γκρίζο αντίκρυ σε γκρίζο
Τι γυρεύεις εσύ εδώ;
Δεν είναι φιλόξενα τα βράχια μου
Το πράσινο κι η όαση είναι θλιβεροί αντικατοπτρισμοί
από τις πρότερες αβρές ερήμους μου
Αν θες το καλό σου, σάλπαρε τώρα για αλλού
Πάνω στ' ακρογυάλι
αγνοί κι αμόλυντοι
σ' υποδέχτηκαν οι ιθαγενείς μου που μ' αψήφισαν
Στα πόδια σου απόθεσαν τους πιο μύχιους καρπούς μου
και σου ψιθύρισαν τρυφερά
Καλώς ήρθες στο νησί μου κι ας βρέχει.