Η γοητεία αυτών των μικρών, ιδιόρρυθμων ποιημάτων εστιάζεται στην πυκνότητα του νοήματος και στην εικονοποιητική δύναμη. Μόλις δεκαεπτά συλλαβές επαρκούν στην αναδίφηση ενός άκρατου λυρισμού με προέλευση τη μεσαιωνική ιαπωνική θυμοσοφία και με σταθερό αποδέκτη τον ευπροσήγορο αναγνώστη, ήδη από τον 16ο αιώνα έως σήμερα.
Στα 59 χαϊκού της προκείμενης συλλογής αναδεικνύεται μια "ταυτότητα", όχι μόνον χάρη στη στιχουργική αυτοπειθαρχία τους αλλά, περαιτέρω, στη λιτή στοχαστική διάθεση, στη φυσιολατρική εκζήτηση, στη συγκίνηση που γεννιέται αυτοστιγμεί και διαρκεί.
Η Ελένη Μωυσιάδου-Δοξαστάκη γεννήθηκε στα Θερμά Σερρών, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εργάζεται ως καθηγήτρια -φιλόλογος-στη Μέση Εκπαίδευση και είναι μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Φιλολόγων Ν. Ηρακλείου (ΕΦΝΗ). Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ανθολογίες και στο internet:
- "Ελλωτία", ετήσια έκδοση Δήμου Χανίων, τόμος 4ος.
- "Ανθολογία Συμποσίου Ποίησης", έκδοση του Πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα 2005.
- "Ανθολογία Διαγωνισμού Ποίησης ΚΕ΄ Συμποσίου", εκδ. Περί Τεχνών.
- "Ποιητικό ημερολόγιο" 2006 και 2008, εκδ. Εμπειρία Εκδοτική. Αθήνα 2006,
- Περιοδικό Φηγός, γράμματα-τέχνες-πολιτισμός, τεύχος 21ο, 22ο και 23ο, έκδοση Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων.
- Περιοδικό Μπιλιέτο, "Κατάλυμα για τη Λογοτεχνία και τις Τέχνες", τεύχος 9-10, 2006-2007.
- "Ανθολογία κρητικής ποίησης 1950-2007", εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα 2007 και αλλού.
