Ο ερημίτης Χάτο στεκότανε στην ερημιά και προσευχόταν στο Θεό. Μια καταιγίδα μαινόταν, ενώ τα μακριά του γένια και τα σκεπασμένα με ψάθα μαλλιά του ανέμιζαν γύρω του... Μα δεν έσπρωχνε τα μαλλιά του μακριά απ' τα μάτια του, ούτε μάζευε τα γένια του μέσα στη ζώνη του, γιατί τα χέρια του ήταν υψωμένα για προσευχή. Είχε μία σπουδαία ευεργεσία για την οποία έπρεπε να παρακαλεσει...
Η Λάγκερφελ υμνεί την ομορφιά της φύσης τόσο ξεχωριστά, με τόση λεπτομέρεια, κατεβαίνοντας στο ύψος της μάνας γής, για να μας μυήσει στα μυστήρια της φύσης που είναι χάρη. Μια χάρη που αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τα μάτια να τη βλέπουν και αποδεικνύει την αλήθεια του στίχου:
Όλα είναι ίδια αν δεν τα αγαπάς...
H Σέλμα Λάγκερλεφ γεννήθηκε στο Ostra Emterwik της Varmland το 1858 και μεγάλωσε στη Marbacka της Σουηδίας, την οποία εγκατέλειψε το 1881, όταν πήγε στη Στοκχόλμη για να σπουδάσει στο κολέγιο. Μετά το τέλος των σπουδών της άρχισε να εργάζεται σαν δασκάλα σε γυμνάσιο θηλέων. Το 1891 κάνει τα πρώτα της βήματα στη λογοτεχνία με το μυθιστόρημα "Το παραμύθι του Γκαίστα Μπέρλινγκ", που έγινε ευρύτερα γνωστό μόνο μετά από τη μετάφρασή του στα δανέζικα. Ακολουθούν, το 1894, "Οι αόρατοι δεσμοί", και την επόμενη χρονιά, μια υποτροφία της βασιλικής οικογένειας και της Σουηδικής Ακαδημίας την ενθαρρύνουν να εγκαταλείψει οριστικά τη διδασκαλία και να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Τα έργα της που ακολουθούν είναι "Τα θαύματα του Αντίχριστου" (1897), που γράφει στην Ιταλία, το έπος για τους Σουηδούς μετανάστες στους Αγίους Τόπους, "Ιερουσαλήμ" (1901-1902), μετά από ένα ταξίδι της το 1900, και το πιο γνωστό έργο της "Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον" (1906), που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1909, "για τον ευγενή ιδεαλισμό, τη ζωηρή φαντασία και την πνευματική αντίληψη που χαρακτηρίζουν τη γραφή της". Το 1914 έγινε μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας. Πέθανε στις 16 Μαρτίου του 1940.
(περισσότερες πληροφορίες για τη Σέλμα Λάγκερλεφ στην ιστοσελίδα: http://nobelprize.org)
