Το πιο περιλάλητο πολίτευμα και με τις πιο υπερτιμημένες μετοχές για τον πολίτη, είναι η Δημοκρατία. Ταυτόχρονα, ο πιο «κακός δαίμονας», από γενέσεως κόσμου, είναι η ποικιλοτρόπως ασκούμενη βία. Τη διαπίστωση αυτή, όσο κι αν προσπαθήσει κάποιος να τη διαψεύσει, θα διαπιστώσει, αργά ή γρήγορα, ότι ματαιοπονεί.
Πολύ περισσότερο θα απογοητευθεί, παρά την όποια εξέλιξη της ανθρωπότητας, όταν νιώσει, ότι τα δύο αυτά «αντιθετικά μεγέθη», ως επί το πλείστον, συνυπάρχουν και συλλειτουργούν.
Δυστυχώς ο άνθρωπος, ως θύμα των παθών και της ματαιοδοξίας του, τα μάλα υποκρινόμενος, «αναλίσκεται» συνεχώς σε εγκώμια και διθυράμβους υπέρ της Δημοκρατίας, αλλά παράλληλα βολεύεται και αυταπατάται, με το να συνεργεί, συνειδητά ή ασύνειδα, υπέρ της πολύμορφης βίας.
Όμως, όπως και να έχει, ο άνθρωπος, στον πλανήτη Γη, είναι ο μοναδικός πρωταγωνιστής και βιώνει, σε μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση, τόσο τα ευεργετήματα, όσο και τα αμαρτήματα των πεπραγμένων του.
