Ο ναζισμός και το είναι


Συγγραφέας : Jankelevitch, Vladimir, 1903-1985
Επιμελητής : Καλαμαράς, Παναγιώτης Τσουλούφη - Λάγιου, Άννα
Εκδότης : Ελευθεριακή Κουλτούρα
Έτος έκδοσης : 2013
ISBN :
Σελίδες : 32
Σχήμα : 21x14
Κατηγορίες : Πολιτική και φιλοσοφία Ρατσισμός Φασισμός Αντισημιτισμός

5.30 € 3.71 €




Παρουσιάζουμε εδώ δύο κείμενα από το 1943 και το 1947 του Βλαντιμίρ Γιανκέλεβιτς, στα οποία ο γαλλορώσος φιλόσοφος επιχειρεί μια ψυχανάλυση του ναζισμού, ενώ παράλληλα επικρίνει με δριμύτητα το επικίνδυνο μείγμα της μυθολογικής απατεωνιάς και της αιμοσταγούς θέλησης για δύναμη που ενυπάρχει στον ναζισμό. Επιπλέον, με τη μορφή επιμέτρου, δημοσιεύουμε κι ένα άρθρο του Ρομπέρτο Εσπόζιτο, στο οποίο ο ιταλός φιλόσοφος, σε αντίθεση με ότι διακηρύσσει η νεοφιλελεύθερη βουλγκάτα, υποστηρίζει ότι το πρόβλημα σήμερα δεν είναι η επιστροφή του κομμουνισμού αλλά η επανεμφάνιση του ναζισμού, ο οποίος, με τη βιοπολιτική του αντίληψη και το ανοσοποιητικό του σύνδρομο, συνιστά το τέρας που όχι μόνο απείλησε το παρελθόν μας αλλά απειλεί και το μέλλον μας. Περιέχονται τα κείμενα: - Ενρίκα Λισάνι Πετρίνι, "Εισαγωγή" (ιταλική επιθεώρηση "MicroMega", τχ. 5, 2003) - Βλαντιμίρ Γιανκέλεβιτς, "Η ψυχανάλυση του αντισημιτισμού" (1943) - Βλαντιμίρ Γιανκέλεβιτς, "Μερικοί σύντροφοι" (1947) - Ρομπέρτο Εσπόζιτο, "Ο ναζισμός και εμείς" (ιταλική επιθεώρηση "MicroMega", τχ. 5, 2003)

Ο Βλαντιμίρ Γιανκέλεβιτς γεννήθηκε το 1903 στην πόλη Μπουρζ της κεντρικής Γαλλίας από Ρωσοεβραίους γονείς. Σπούδασε στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι και το 1927 εγκαταστάθηκε στην Πράγα, όπου εργάστηκε ως καθηγητής στο Ινστιτούτο Γαλλικού Πολιτισμού. Στη συνέχεια εκπόνησε και εξέδωσε τη διατριβή του, με τίτλο Η Οδύσσεια της συνείδησης στην όψιμη φιλοσοφία του Σέλινγκ. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γιανκέλεβιτς ήταν αναγκασμένος να ζει στην παρανομία για να ξεφύγει από την καταδίωξη των ναζιστών. Πολλοί μελετητές του υποστηρίζουν ότι η εμπειρία του πολέμου επηρέασε βαθιά την εξέλιξη του στοχασμού του, ιδιαίτερα στα θέματα της ευθύνης και του θανάτου, καθώς και τις πολιτικές του επιλογές. Το 1951 έγινε καθηγητής στην έδρα της Ηθικής Φιλοσοφίας στη Σορβόνη, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1977. Πέθανε στο Παρίσι το 1985. Μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του είναι τα εξής: "Ανρί Μπερξόν", "Ο θάνατος", "Το παράδοξο της ηθικής", "Πρώτη φιλοσοφία: εισαγωγή σε μια φιλοσοφία του 'σχεδόν'" και "Η ειρωνεία", που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.






e-mail Facebook Twitter