Σε τι συνίσταται εκείνο το στοιχείο ξενότητας που διατρέχει τη νιτσεϊκή γραφή και την κάνει να διακρίνεται από τα άλλα φιλοσοφικά κείμενα του δυτικού κανόνα;
Απεκδυόμενο κάθε ετεροβαρή χαρακτηρισμό ("ποίηση" ή "επιστήμη", "λογοτεχνία" ή "φιλοσοφία", "μύθος" ή "λόγος"), το κείμενο του Νίτσε ενσωματώνει μια πολυειδία τρόπων και σχημάτων και αίρει όλα τα διαλεκτικά αντιθετικά ζεύγματα που υφαίνουν τον μεγάλο ιστό του δυτικού λογοκεντρισμού (φυσικό/τεχνητό, είναι/φαινόμενο, νοητό/αισθητό, ιδέα/εικόνα κ.ο.κ.), επιτάσσοντας έτσι την απερίσπαστη προσήλωσή μας στο ύφος του, ή καλύτερα, στα ύφη του.
Στο πλαίσιο αυτής της επιχείρησης αποσυγκρότησης του φιλοσοφικού λόγου ως υπερβατικού τόπου της αλήθειας, ο Νίτσε προκρίνει τη μεταφορά έναντι της έννοιας προκειμένου να καταδείξει, οριστικά και αμετάκλητα, πως ο φιλοσοφικός λόγος δεν συνιστά παρά ένα ρητορικό μόρφωμα, πως η ίδια η έννοια, την οποία η μεταφυσική παράδοση έθετε στον αντίποδα της μεταφοράς, δεν είναι παρά ένα σύνθεμα, μια συμπύκνωση μεταφορών που έχουν περιπέσει σε "λήθη": "λήθη" καταγωγική, καθότι είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ίδια τη μεταφορική δραστηριότητα των ενορμητικών δυνάμεων του ανθρώπου, αλλά και "λήθη" δευτερογενή, την οποία θέλουν να επιβάλουν οι συνασπισμένες δυνάμεις του λόγου, της ηθικής, της θρησκείας και της κοινωνίας.
Γεννημένη το 1934 στο Παρίσι, η πολωνοεβράίκής καταγωγής Σαρά Κοφμάν υπήρξε μία από τις σημαντικότερες μορφές της γαλλικής φιλοσοφίας κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καινοτόμο πρόσληψη και επανερμηνεία του έργου των Νίτσε και Φρόυντ. Σπούδασε φιλοσοφία και εκπόνησε τη διατριβή της για τον Νίτσε υπό την επίβλεψη των Ζ. Ιππολίτ και Ζ. Ντελέζ διαδοχικά. Το 1969 γνώρισε τον Ζ. Ντερριντά και παρακολούθησε τα σεμινάριά του στην Ecole normale superieure. Από το 1970 δίδαξε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο Paris I Pantheon-Sorbonne. Συμμετείχε στη διεύθυνση της περίφημης σειράς "La philosophie en effet" των εκδόσεων Galilee και συνεργάστηκε με τις κορυφαίες περιοδικές επιθεωρήσεις "Poetique", "Critique" και "Revue francaise de psychanalyse". Το 1994, σχεδόν αμέσως μετά τη δημοσίευση της αυτοβιογραφίας της, η Σαρά Κοφμάν τερμάτισε τη ζωή της στο Παρίσι. Στα ελληνικά κυκλοφορεί το έργο της "Το πρωτόλειο της τέχνης. Ερμηνεία της φροϋδικής αισθητικής" (Κανάκη 2009).
