Όλα αγοράζονται, ακόμα και η οικογενειακή ειρήνη και οι σιωπές και οι ενοχές, αρκεί να μη βγαίνει τίποτε παραέξω και να συνεχίζεται η λασπωμένη ρουτίνα με τη γλίτσα της τηλεόρασης και των αγορών στα πολυκαταστήματα.
Έτσι και στην ιστορία μας. Η κομπορρημοσύνη στις κοινωνικές συναθροίσεις είχε τον πρώτο ρόλο, ενώ το ξέπλυμα των υποχωρήσεων μέσα στο σπίτι καλά κρατούσε, κι ας έμοιαζε με καζάνι ατμού, με τον δείκτη στα κόκκινα.
Στις εφημερίδες, αυτές οι απώλειες -που ο καθένας μπορούσε να φανταστεί τις ιστορίες που σέρνανε πίσω τους- ήτανε μικρά μονόστηλα στις τελευταίες σελίδες. Παιδιά ενός κατώτερου θεού, παραστρατημένα, από χωρισμένες οικογένειες, από γονείς φυλακισμένους ή ναρκομανείς ή περιστασιακούς μικροεγκληματίες, απόνερα της πορνείας, απ’ όλα είχε ο μπαξές της ευνομούμενης, για τους βολεμένους, κοινωνίας.
Ο Αντώνης Κηπουρός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1950 και μεγάλωσε στις Σέρρες. Σπούδασε Ιατρική στο Α.Π.Θ. και πήρε την ειδικότητα της ουρολογίας στο Ιπποκράτειο Γ.Ν.Θ.. Εργάστηκε ως ιδιώτης στις Σέρρες και το 1985 εντάχθηκε στο Ε.Σ.Υ., από όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2012, με τον βαθμό του διευθυντή, τον οποίο κατείχε για δώδεκα χρόνια.
Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Ζαχάκη και έχει τρία παιδιά, τη Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη. Με τη συγγραφή ασχολείται από τη συνταξιοδότησή του.
