Η υψηλή στρατηγική αξιοποιεί τις οικονομικές πηγές, τις δημογραφικές δυνατότητες, τις ηθικές δυνάμεις και αναπτύσσει τις υλικές μορφές ισχύος, για την υποστήριξη των μαχόμενων στρατευμάτων. Η κυρίως μαχητική ισχύς-μαχητική ικανότητα είναι μόνο ένα μέσο της υψηλής στρατηγικής. Ο ορίζοντας της στρατηγικής περιορίζεται στη διεξαγωγή του πολέμου και η υψηλή στρατηγική κατευθύνεται στη μετά τον πόλεμο ειρήνη. Σκοπός του πολέμου είναι η απόκτηση καλύτερης και ευσταθούς ειρήνης και η διεξαγωγή του πολέμου αφορά την ειρήνη την οποία επιθυμούμε (μετά τον πόλεμο). Η εφαρμογή πολιτικής διαμέσου του πολέμου και μέχρι την ειρήνη αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση. Η επίτευξη νίκης με τίμημα τη πλήρη εξάντληση αποτελεί τον πυρήνα της αρχής ενός νέου πολέμου. Η πλήρης νίκη περιπλέκει το θέμα της σύναψης ασφαλούς και λογικής ειρήνης. Ο κίνδυνος αυτός μεγαλώνει κατά τους πολέμους συνασπισμών επειδή δεν υπάρχει το δέος της αντιπάλου ισχύος και τα «συμφέροντα της ειρήνης» γίνονται διαφορετικά αντιληπτά από τους εταίρους-μέλη συμμαχιών. Έτσι οι σύμμαχοι γίνονται αντίπαλοι, γιατί ενώ φαίνεται ότι η ενοποίηση θα οδηγούσε στην ενότητα, τελικά καταλήγει σε απλή ομοιομορφία η οποία δεν καταργεί τις διαφορές και τις αντιπαλότητες.
O Παύλος Χρήστου γεννήθηκε στα Καμάρια Ευβοίας, εισήλθε στην Σχολή Ικάρων το 1976 και αποφοίτησε το 1980. Έχει σπουδές στη Στατιστική, στον Ηλεκτρονικό Αυτοματισμό, στα Ποιοτικά Πρότυπα Διοίκησης και Οργάνωσης, στον Προγραμματισμό και μεταπτυχιακά στις Στρατηγικές Σπουδές και Διεθνείς Σχέσεις. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο ABERDEEΝ με θέμα "Ευρωαντλαντικές σχέσεις και συνεργασία με τη Ρωσία" και στο Πανεπιστήμιο του ΕSSEX με θέμα "Greek -Turkish relations in the new strategic-geopolitical environment".Είναι άμισθος επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αθηνών (Εργαστήριο Φυσικής) και έχει διατελέσει Εθνικός Αντιπρόσωπος και Εκπρόσωπος στον Ο.Α.Σ.Ε, Ν.Α.Τ.Ο, Ε.Ε, EUROCONTROL, Ο.Η.Ε, I.C.A.O, καθώς επίσης και σε Επιτροπές του νατοϊκού Συστήματος Διοίκησης και Ελέγχου.
