Δάσκαλος και προφήτης, ποιητής και δεινός λύτης του ανθρώπινου αινίγματος, πιστός και σύγχρονος, ο Ταρκόφσκι και το έργο του θα βρίσκονται για πολύ ακόμα στο κέντρο του ενδιαφέροντος πολλών. Μα πάνω από όλα, ο Ταρκόφσκι παρέμεινε ένας επίμονος αναζητητής της αλήθειας και της ιερότητας του ανθρώπου και του κόσμου, μέσα από την πεισματική υπεράσπιση της αλήθειας και της ιερότητας της τέχνης του, του κινηματογράφου.
Η συνέντευξη δόθηκε στους Πολωνούς Γιέρζι Ιλγκ, που είναι σήμερα επικεφαλής του εκδοτικού οίκου "Znak" και Λέοναρντ Νόιγκερ, καθηγητή στο Ινστιτούτο Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης. Έγινε τον Μάρτιο του 1985 στη Στοκχόλμη και είναι η τελευταία μεγάλη συνέντευξη του Ταρκόφσκι, ουσιαστικά το "κύκνειο άσμα του", όπως μας γράφει ο Γιέρζι Ιλγκ. Ο σκηνοθέτης ολοκληρώνει τη "Θυσία", εκείνο τον καιρό και συνομιλεί με τους δύο στα ρωσικά. Ο ίδιος μιλά, σε πρώτο πρόσωπο, για τη ζωή του και απαντά αναλυτικά σε ερωτήσεις για το έργο του και τις επιρροές του.
Ο Αντρέι Αρσένιτς Ταρκόφσκι γεννήθηκε το 1932 και σπούδασε στο Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογραφίας της Μόσχας, με καθηγητή τον Μιχαήλ Ρομ. Ενώ σπούδαζε γύρισε δύο ταινίες μικρού μήκους: "Δεν έχει άδεια απόψε" (1960) και "Το βιολί και το κομπρεσέρ" (1961). Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, "Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν" (1962) κατέκτησε το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Το 1966 προβάλλεται η ταινία του "Αντρέι Ρουμπλιώφ" που αποσύρεται αμέσως μετά την πρώτη προβολή της στη Μόσχα. Μόλις το 1969 παίζεται στις αίθουσες της δυτικής Ευρώπης. Το 1972 γυρίζει το "Σολάρις", από το μυθιστόρημα του Στανισλάβ Λεμ. Το 1974 προβάλλεται ο "Καθρέφτης", που προκαλεί σκάνδαλο με το προωθημένο ύφος του και τον λυρικό υποκειμενισμό του. Έπειτα από πέντε ολόκληρα χρόνια, το 1979, ετοιμάζεται ο "Στάλκερ". Το 1982 του επιτρέπεται να γυρίσει στην Ιταλία την επόμενη ταινία του, τη "Νοσταλγία", η οποία ολοκληρώνεται το 1983. Το 1984 ζητά άσυλο στη δυτική Ευρώπη. Το 1985 σκηνοθετεί την όπερα του Μουσόργκσκι "Μπόρις Γκοντούνοφ" στο Κόβεν Γκάρντεν του Λονδίνου. Εγκαθίσταται προσωρινά στη Σουηδία, όπου γυρίζει τη "Θυσία" (1986), που έμελλε να αποδειχθεί το κύκνειο άσμα του, αφού τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς πεθαίνει στο Παρίσι.
