Στο βιβλίο τούτο ο καταξιωμένος στον ελληνικό και διεθνή χώρο συγγραφέας πραγματεύεται τη σχέση του Νίκου Καζαντζάκη προς την πολιτική θεωρία και πράξη. Αυτή η προβληματική σφράγισε τη ζωή και το έργο του φημισμένου λογοτέχνη και διανοητή, όσο κι αν έμεινε τελικά πολτικός μόνο σε εισαγωγικά. Ο "πολιτικός" Καζαντζάκης έχει ένα έντονα πρωτεϊκό στοιχείο. Είναι πολυπρόσωπος. Στον γεμάτο μεταφυσική αγωνία αγώνα του για μεγαλοσύνη "πέρασε" από πολλές ιδέες. Ο Μανολιός του στο "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", για παράδειγμα, γρονθοκοπείται με τον, κατά κάποιους, γκουρού της γενιάς "beat" "Αλέξη Ζορμπά". Έτσι ο διάσημος Καζαντζάκης προσλαμβάνεται στη βιβλιογραφία εν πολλοίς επιλεκτικά. Και μένουν άγνωστες καίριες πτυχές της πορείας του.
Αυτές τις πτυχές φωτίζει το παρόν έργο. Ο Παύλος Τζερμιάς, βαθύς γνώστης της συνολικής δημιουργίας του Καζαντζάκη κι όχι επιλεκτικός αναγνώστης του, αναλύει με επιστημονική νηφαλιότητα την εμποτισμένη από αντινομίες πορεία του "μαχητή χωρίς ελπίδα". Βασίζεται σε έρευνές του πολλών δεκαετιών, αλλά και σε προσωπικές εμπειρίες λόγω της σε κρίσιμα χρόνια συμβολής του στη διάδοση του έργου του Καζαντζάκη στον διεθνή χώρο.
Ο Παύλος Ν. Τζερμιάς είναι ιστορικός, ελληνιστής και πολιτικός αναλυτής διεθνούς φήμης. Εδίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ (Ελβετίας) (1965-1995), στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης (1984-1992) και στην Επαγγελματική Σχολή της Πόλης της Ζυρίχης (1961-1977). Επίσης έκανε παραδόσεις επί πολλά εξάμηνα στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Διετέλεσε Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών (1977-1979), ανταποκριτής της Neue Zurcher Zeitung, για θέματα της Ελλάδας και της Κύπρου και Διευθυντής της Εκπομπής για τους Έλληνες και τους Φιλέλληνες της Ελβετικής Ραδιοφωνίας (1970-1990). Την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974) τα άρθρα του στη Neue Zurcher Zeitung μεταδίδονταν τακτικά από την Deutsche Welle. Είναι συγγραφέας δεκάδων αυτοτελών έργων, εκατοντάδων επιστημονικών μελετών και χιλιάδων άρθρων σε διάφορες γλώσσες. Ο Παύλος Ν. Τζερμιάς έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων για το πλούσιο διδακτικό και συγγραφικό έργο του: τιμητικός τόμος με επιμέλεια του Gunnar Hering (1993), Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1994), διεθνές επιστημονικό συμπόσιο στο Φράιμπουργκ της Ελβετίας (4 Νοεμβρίου 1995), τιμητικός τόμος του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ της Ελβετίας (1996), παράσημο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (1996) κ.ά. Στις 30 Μαρτίου 2000 εξελέγη Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
