Δεν υπάρχει θάνατος χωρίς πόνο, γέννα χωρίς πόνο και Ιστορία χωρίς πόνο. Κι όταν οι πόνοι από τους θανάτους και τις γέννες φτιάχνουν τον πόνο της Ιστορίας, αυτός ο πόνος γίνεται «τέλειος». Έτσι, ό,τι συμβαίνει σε δυο οικογένειες που ζουν σ' ένα χωριό της Τοσκάνης τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια: οι έρωτές τους, οι γέννες τους, οι αρρώστιες τους και οι θάνατοι, υφαίνεται με την ιστορία ενός τμήματος της Ευρώπης, που μέσα από αποικιακούς πολέμους, δυο παγκόσμιες συρράξεις και μια δικτατορία, χτίζει βαθμιαία αυτό τον Τέλειο πόνο.
Η Ανίνα, που γεννιέται στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου και πεθαίνει με το τελευταίο, μας παίρνει απ' το χέρι και μας γνωρίζει ιστορίες ρεαλιστικές και συγχρόνως φανταστικές, έτσι όπως βασίζονται στις διηγήσεις των γέρων του χωριού και στις αναμνήσεις τους, αναμνήσεις που δεν ταιριάζουν πάντα μεταξύ τους, αλλά τελικώς περιγράφουν αυτό τον τέλειο πόνο των ανθρώπων και της ιστορίας. Ρεαλιστικό και φανταστικό, επικό και καθημερινό, το μυθιστόρημα του Ρικαρέλι τιμήθηκε με το πιο έγκυρο λογοτεχνικό βραβείο της Ιταλίας, το Βραβείο Στρέγκα, το 2004.
O Oύγκο Ρικαρέλι γεννήθηκε το 1954. Μένει στην Πίζα και εργάζεται στο Γραφείο Τύπου της Κοινότητας.
Το 1995 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Le scarpe appese al cuore" ("Κρεμασμένα στην καρδιά παπούτσια") (Βραβείο Κιάντι, 1996). Το "Ένας άντρας που ίσως ονομαζόταν Σουλτς" κυκλοφόρησε το 1998, θεωρήθηκε από τους κριτικούς ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία της χρονιάς.
