Τα κείμενα του βιβλίου αυτού διαπνέονται από μια ενιαία και σταθερή αλλά έμμονη ιδέα, την οποία ο Έκο αποδίδει στον Γκράμσι: "Νομίζω ότι μπορούμε να ισχυριστούμε πως μεγάλο μέρος του αποκαλούμενου νιτσεϊκού "υπερανθρωπισμού" δεν έχει ως πηγή και θεωρητικό πρότυπο τον Ζαρατούστρα, αλλά τον Κόμητα Μοντεχρίστο του Δουμά". Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του υπερανθρώπου "των μαζών" όπως αναδεικνύεται μέσα από το λεγόμενο "λαϊκό μυθιστόρημα", το οποίο δημιουργήθηκε για τη μεγάλη μάζα αναγνωστών.
Ένα γοητευτικό ταξίδι στους μύθους λαϊκής φαντασίας με πρωταγωνιστές τους υπερήρωες της μαζικής κουλτούρας (από τον Κόμητα Μοντεχρίστο, τους Τρεις Σωματοφύλακες, τον Ταρζάν, τον Φαντομά και τον Αρσέν Λουπέν έως τον Τζέιμς Μποντ), που ανέκαθεν συγκινούσαν και ενθουσίαζαν τους ανθρώπους.
Από τα πιο ευχάριστα έργα του Eco, ζωντανό και επίκαιρο, το βιβλίο αποτελεί επίσης μια σπουδαία συνεισφορά στην κοινωνιολογία της λαϊκής αφήγησης, στη μελέτη των ιδεολογιών με τη μορφή της ιστορίας των ιδεών και στη διερεύνηση της σημειωτικής του κειμένου.
