Aπόπειρα προσαρμογής στα ήθη της προεπαναστατικής κοινωνίας, ο Eξηνταβελώνης -μετονομασία του βασικού ήρωα, η οποία, με τον καιρό, πήρε αξία τίτλου- έβγαινε από τον συγκερασμό μιας χυμώδους ιδιοσυγκρασίας με την ελευθεροφροσύνη του κοραϊστή. O φιλάργυρος έπαυε να είναι ένας απλός δυνάστης σε οικογενειακή κλίμακα. Γινόταν και εχθρός του Διαφωτισμού, αντίμαχος στο καλό της πολιτείας.
