Οι 'Ελληνες μας χρησιμεύουν όχι μόνο ιστορικά, σαν λαός που πρέπει να γνωρίζουμε, αλλά σαν ιδανικό. Η υπεροχή τους έναντί μας είναι τέτοια, που ακριβώς το ανέφικτο της κάνει σκόπιμο να μιμηθούμε τα έργα τους, και ωφέλιμο να υπενθυμίσουμε στην ψυχή μας που συνθλίβεται από την πνιγερή και μικρόψυχη κατάσταση μας τα δικά τους ελεύθερα και ωραία έργα. Μας επαναφέρουν από κάθε άποψη στη δική μας χαμένη [...] ελευθερία, καταργώντας για μια στιγμή την πίεση του χρόνου και ενισχύοντας με την αναπτέρωση που μας χαρίζουν τη δύναμη για να την ξεπεράσουμε με τις δικές μας δυνάμεις.
Ο Βίλχελμ φον Χούμπολντ (176-1835). Γερμανός ουμανιστής ελληνολάτρης, φίλος του Γκαίτε και του Σίλλερ, ιδρυτής της επιστήμης της συγκριτικής γλωσσολογίας και της φιλοσοφίας της γλώσσας, διπλωμάτης και πολιτικός, μεταρρυθμιστής του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος με βάση το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και ιδρυτής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, αναδείχτηκε σε ένα από τα κορυφαία πνεύματα της εποχής του.
Ασυνήθιστα πολυμαθής στους πιο διαφορετικούς γνωστικούς τομείς, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την αναλυτική θεώρηση της γλώσσας, λογοτεχνίας και τέχνης, με τη θεωρία περί κράτους, τις σχέσεις πολίτη και κράτους και με τα προβλήματα της εκπαίδευσης και της παιδείας. Ως γλωσσολόγος υποστήριξε ότι ο άνθρωπος νοεί τον κόσμο μέσα από τη γλώσσα, και έγινε έτοι πρόδρομος της μελέτης γλώσσας και πολιτισμού στην αλληλεπίδραση τους, που αποτελεί βασικό αντικείμενο της σύγχρονης εθνογλωσσολογίας.
