"...Μια ζωή πίστευα πως η ζωή είναι κάπου αλλού. Όχι αυτό που βλέπουμε. Όχι αυτό που ζούμε. Αυτά δεν ήταν ποτέ αρκετά. Αυτά πάντα με πρόδιδαν. Ένοιωθα ότι βρισκόμουν στο ενδιάμεσο δύο κόσμων, στο χείλος της ζωής. Ζούσα μια ζωή που δεν άξιζε να την περπατήσει κανείς, ποθούσα μία άλλη που δεν υπήρχε. Που εξατμιζόταν σαν σαπουνόφουσκα όταν προσπαθούσα να την αγγίξω.
Θυμάσαι μια συζήτηση που είχαμε κάνει πριν χρόνια; Σου είχα πει ότι μ’ αρέσει να χάνομαι. "Δεν σ΄ αρέσει να βρίσκεσαι εδώ", με ρώτησες. Κι εγώ σου απάντησα ότι αυτό δεν το έχω αποφασίσει ακόμη. Και τότε εσύ θύμωσες. Το είχες πάρει προσωπικά, αγάπη μου..."
Πώς κερδίζεται η ζωή και πώς χρεοκοπεί;
Πώς υφαίνεται η αποτυχία και η καταστροφή;
Πώς μεταφέρονται τα φορτία από γενιά σε γενιά και πώς ενσωματώνονται τα κοινωνικά γεγονότα στη "μοίρα" των ανθρώπων;
Πώς αρχίζει η φυγή και πώς ριζώνει μέσα μας όταν το παιγνίδι της ζωής δεν μας καλεί αλλά μας διώχνει;
Και τέλος, μπορεί η ίδια η φυγή να χαράξει μονοπάτια επικοινωνίας, αντί να οδηγεί σε μια ατέρμονη μοναξιά;
Η αφήγηση γίνεται από τη θάλασσα στο βράχο, δύο στοιχεία της φύσης που λειτουργώντας σαν αρχέτυπα, παιγνιδίζουν μεταξύ τους, συγκινούνται και φιλοσοφούν στα ενδιάμεσα της περιπέτειας. Κι όταν εκείνα σιωπούν, ο μικρός σκανταλιάρης Θεός παίρνει την τύχη της τελευταίας πράξης στα χέρια του.
Το μυθιστόρημα αυτό διανύει και υφαίνεται μέσα από τα γεγονότα που τάραξαν τη χώρα μας όλο τον εικοστό αιώνα. Αφηγείται την τραγική ιστορία της Ασημίνας και του Λευτέρη, που ενώθηκαν, πάλεψαν για τη ζωή τους και τελικά απέτυχαν. Το βάρος της δικής τους αποτυχίας θα στιγματίσει τα τρία παιδιά τους.
Η σκυτάλη της ιστορίας περνάει πλέον στην επόμενη γενιά και συγκεκριμένα στην κόρη τους Άννα που προσπαθεί να ξεφύγει από την προϊστορία και αναζητά κάπου αλλού τον δικό της τόπο, για να φτιάξει τη μοίρα της με τα δικά της δεδομένα, να χαράξει και να προχωρήσει στο δικό της μονοπάτι. Η Άννα θέτει τους δικούς της στόχους και προσπαθεί να τους πετύχει, περνώντας πάντα μέσα από τις δικές της επιθυμίες, αλλά και μέσα από τις κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες της εποχής της.
Η Βάνα Λυδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1963. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών από όπου και αποφοίτησε το 1986. Έζησε στην Αθήνα 24 χρόνια και τώρα κατοικεί στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και είναι μητέρα τριών αγοριών.
