Στη συλλογή αυτή αποτυπώνονται δύο ποιητικές εικόνες. Η λυρική φωνή δεν αφήνει μόνο παντού τα ίχνη της, αλλά ζητάει νέους τρόπους αναπαράστασης. Οι εικόνες αυτές δεν είναι ξένες, αλλά διαφορετικές μεταξύ τους. Υπάρχουν θέματα που δεν μπορούν να γίνουν ποίηση; Ή μήπως ποίηση στην εποχή μας είναι η άφθαρτη ακόμα συνείδηση; Υπάρχουν όρια μεταξύ ποιητή και μη ποιητή; Η λέξη που καλείται να κατασκευάσει το ποίημα είναι ένα σύμβολο ή πέφτει σαν πέτρα στην συνείδηση του γράφοντος και του αναγνώστη; Στις συλλογές δεν ακολουθείται κάποια παράδοση. Δεν υπάρχει πρόθεση για κάτι. Η λυρική φωνή δεν σε αφήνει να βολευτείς. Μήπως ποίηση είναι τελικά το ξεβόλεμα;
Ο Μιχάλης Πάτσης (1962) γεννήθηκε στα Τρόπαια Αρκαδίας. Έχει ασχοληθεί με τη φιλοσοφία, "Ο ρόλος της γλώσσας στη γνωστική διαδικασία" (1988), τη γλωσσολογία, "Τα πειράματα ανακλήσεων ως μεθοδολογικό εργαλείο για την κατανόηση της σημασίας της λέξης" (2005), και τη φιλολογία. Κατέχει μάστερ φιλοσοφίας, διδακτορικό φιλολογίας. Δίδαξε ελληνική φιλολογία επί σειρά ετών στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει κυκλοφορήσει τα ποιητικά έργα "Ο χρόνος νησί" (2006, 2011), "Σμπόρνικ" (2012), που περιέχει τους ποιητικούς κύκλους ("Ο χρόνος νησί", "Η ξενιτιά δεν υπάρχει", "Ολόφωτη πόλη", "Χειμώνας στην Ιταλία"), καθώς και τη μετάφραση - μελέτη, Πούσκιν "Μικρά ποιήματα" (2012). Επίσης στα ρωσικά κυκλοφορούν τα έργα του "Αυτοδιδακτική μέθοδος διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας" (Μόσχα,2010), "Η θεωρία και πρακτική της μετάφρασης (ρωσικά-ελληνικά)" (Μόσχα, 2012). Έχει επιμεληθεί και προλογίσει τη μετάφραση στα ρωσικά του μυθιστορήματος του Μ. Κουμανταρέα "Η φανέλα με το εννιά" (2010). Έχει λάβει μέρος σε συλλογικές εκδόσεις καθώς και έχει διενεργήσει ομιλίες και διαλέξεις για την ελληνική γλώσσα στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.
