Υπάρχει ένα χωριό στον Ιεζεκιήλ (β΄8 κ.εξ.) που παρουσιάζει τον Ιαχβέ να νουθετεί τον προφήτη, και να εκφράζει την ελπίδα ότι δεν θα γίνει αποστάτης, "ως ο αποστάστης οίκος", και ακολούθως, να του δίνει να φάει ένα βιβλίο και να πάει να λαλήσει στον "οίκο του Ισραήλ". Αυτή η εικόνα του Εβραίου προφήτη σχηματίστηκε στο όμμα της διανοίας μου όταν προσπάθησα να πλάσσω τη φυσιογνωμία του Γιάκομπ Βάσσερμαν. Στη συνέχεια του μελετήματος θα προσπαθήσω να την μεταφέρω στο χαρτί.
Ο Γιάκομπ Βάσερμαν, Γερμανός μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε το 1873. Τα παιδικά και τα νεανικά του χρόνια ήταν δύσκολα, λόγω κυρίως της εβραϊκής καταγωγής του· μέσα από μια ζωή ανασφαλή και γεμάτη ταπεινώσεις διαμόρφωσε αισθήματα σεβασμού και μαζί αποστροφής για τη Γερμανία, τα οποία βρήκαν έκφραση στο συγγραφικό του έργο, ιδίως στην αυτοβιογραφία του.
Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, ο άνθρωπος που είχε γνωρίσει έντονη την κοινωνική απόρριψη έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και τα βιβλία του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Ο "Κάσπαρ Χάουζερ" (1908), η "Ψευδαίσθηση του Κόσμου" (1919), το αυτοβιογραφικό "Η ζωή μου ως Γερμανού και Εβραίου" (1921), η "Υπόθεση Μαουρίτσιους" (1928), ο "Έντζελ Αντεργκάστ" (1931) και "Η τρίτη ύπαρξη του Κερκχόβεν" (1934) είναι τα πιο γνωστά από τα έργα του.
Ρεαλιστική, νευρώδης γραφή, απ' όπου δεν λείπει κάποτε και μια ατμόσφαιρα μυστικισμού, θέματα αντλημένα συχνά από πραγματικά γεγονότα στα οποία έδινε συμβολικές διαστάσεις, έντονη και σε βάθος απεικόνιση των μυθιστορηματικών ηρώων που συγκρούονται με τον κόσμο τους και την κοινωνία, θεματολογία που ανατέμνει τα μεγάλα ζητήματα της εποχής του και κάθε εποχής (δίκαιο, αρχές της αστικής ζωής, η έννοια της αποστολής κλπ.) και το πάθος στη διατύπωση των ηθικών ιδεών του χαρακτηρίζουν το έργο ενός συγγραφέα που έφτασε κάποτε να παραλληλιστεί με τον Ντοστογιέφκσκι.
Πέθανε το 1934.
