Η ιστορία μοιάζει με κινηματογραφικό πολιτικό θρίλερ, που θα μπορούσε να κρατήσει τον θεατή σε αγωνία, μέχρι τους τίτλους τέλους. Άγρια χτυπήματα σε μια φτωχική πόρτα, μια μέρα που βρέχει. Στη Θεσσαλονίκη των παρακρατικών, μόλις δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, στα μέσα της ταραγμένης δεκαετίας του '60 στην Ελλάδα. Μια ομάδα από ασφαλίτες μπαίνουν στο σπίτι, τυλίγουν με μια κουβέρτα και απάγουν τον νεαρό σπουδαστή που τους ανοίγει, χωρίς να υποψιάζεται τι πρόκειται να του συμβεί.
Έχει φυσικά, ως συνδικαλιστής της σχολής του, νταλαβέρια με την Ασφάλεια της Θεσσαλονίκης - αλλά μέχρι εκεί. Σε λίγο όμως θα μάθει ότι είναι κατηγορούμενος στην κομμουνιστική τάχα συνωμοσία που συγκλονίζει τη χώρα, όπου μια ομάδα αδίστακτων κομμουνιστών έχει ακινητοποιήσει τα τανκς μιας στρατιωτικής μονάδας στον Έβρο, ρίχνοντας ζάχαρη στις μηχανές τους για να υπονομεύσει την αμυντική ικανότητα της χώρας...
(από τον Πρόλογο του Στέλιου Κούλογλου])
Ο Γιάννης Στεφανίδης γεννήθηκε στις 8 του Μάρτη του 1941 στη Μαυροπηγή της Κοζάνης. Οι γονείς του, Πόντιοι πρόσφυγες, εντάχτηκαν στο ΕΑΜ. Από μικρός αντιμετώπισε την καταπίεση και τις διώξεις των κρατικών υπηρεσιών και των παρακρατικών οργανώσεων.
Προσπάθησε να μορφωθεί στη νυκτερινή Εμπορική Σχολή Θεσσαλονίκης και αργότερα στα νυκτερινά τμήματα μηχανολόγων της τεχνικής σχολής "Ευκλείδης".
Επαγγελματικά σταδιοδρόμησε σαν διεκπεραιωτής γραμματικός και λογιστής στα Λεμονάδικα και τη Λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης. Εντάχθηκε στη Νεολαία της ΕΔΑ (Ν.ΕΔΑ) το 1961 και είχε πολύπλευρη πολιτική, συνδικαλιστική και πολιτιστική δραστηριότητα στις οργανώσεις της Ν.ΕΔΑ και της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ) αργότερα.
