Το πανεπιστήμιο για πολλά χρόνια αποτέλεσε πράγματι έναν χώρο ελευθερίας της έκφρασης και της έρευνας. Συγχρόνως, ωστόσο, έμεινε και ένα κλειστό βιβλίο, με βαθιά ανταγωνιστικό και ναρκισσιστικό περιεχόμενο.
Για όσους ήθελαν να το διαβάσουν και να δουν τις λειτουργίες και τις διαπλοκές του, υπήρχε πάντοτε ένα προπέτασμα καπνού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φαντάζει προς τα έξω ως ένας περίπου μυθικός χώρος, όπου συμβαίνουν θαυμαστά πράγματα και επιτελούνται οι ανώτατες πνευματικές λειτουργίες της κοινωνίας. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καταρρίψει αυτόν τον μύθο και να ανοίξει τον περίκλειστο αυτό χώρο στην κοινωνία και στους φοιτητές μας. Συγχρόνως, αποτελεί και μία αλληγορία στη "φάρμα" των πανεπιστημιακών, οι οποίοι ανταγωνίζονται και συγκρούονται για τα δικά τους συντεχνιακά συμφέροντα, με έναν ιδιότυπο τρόπο επιστημονικής νομιμοποίησης των πραγμάτων, πράγμα που έχει δημιουργήσει μέσα στα ίδια τα πανεπιστημιακά Τμήματα μία ιδιότυπη σχέση του Αλιγάτορα με το θύμα του. Περαιτέρω, το βιβλίο αυτό είναι και ένα ρέκβιεμ για το δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο εντός ολίγου, όπως όλα δείχνουν, θα παραχωρήσει τη θέση του στο επιχειρησιακό και εμπορευματοποιημένο ιδιωτικό πανεπιστήμιο. 'Ετσι, θα ολοκληρωθεί και το μεγάλο σχέδιο της εμπορευματοποίησης της έρευνας και της γνώσης.
Ο Δημήτρης Τσαρδάκης είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας του Johann Wolfgang Goethe-Universitaet Φραγκφούρτης και αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου διδάσκει Κοινωνική Ψυχολογία, Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και Θεωρία των ρόλων και των θεσμών. Οι μεταπτυχιακές του σπουδές είναι στην κατεύθυνση της κοινωνιοψυχολογικής και φιλοσοφικής ανάλυσης των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, με έμφαση στις λειτουργίες της τηλεόρασης. Κατά καιρούς έχει δημοσιεύσει κοινωνιοψυχολογικές μελέτες.
