Λένε συνήθως ότι η πνευματική δημιουργία ενός ανθρώπου είναι η προσωπική του ζωή μεταφρασμένη - μέσω του λόγου- σε ποιητικό έργο. Αν αυτό είναι η θεωρητική επισήμανση ενός φαινομένου, για τον πατέρα Γρηγόριο είναι η επιβεβαίωση του γεγονότος.
Ο πατέρας Γρηγόριος μέσα από τη νέα ποιητική του συλλογή αποτυπώνει στη Κυπριακή τοπολαλιά, την αγάπη του για την ιδιαίτερη του πατρίδα Κύπρο, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις κι έτσι μέσα απο την ποίηση του καταφέρνει να διατηρεί άσβεστη τη μνήμη του χωριού, τις ασχολίες και τον τρόπο ζωής των Κυπρίων.
Ο πατέρας Γρηγόριος εμπνέεται απο το χωριό και τον τόπο και μέσα από ένα ιδιαίτερο ποιητικό λόγο, καταγράφει προσωπικά βώματα. Δεν αναζητά σπάνιες λέξεις, δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη του αλλά με την αμεσότητα, και την καθαρότητα του λόγου του κάνει το καθένα απο εμάς να επιστρέφει στις ρίζες του και μέσα απο σειρά συγκινησιακών φορτήσεων να ζει όμορφες αναμνήσεις που έχουν ως αφετηρία την αγάπη και την αφοσίωση στον τόπο και την ιστορία του. Μέσα απο τα ποιήματα του ο πάτερ Γρηγόριο Ευσταθίου μας υποχρεώνει έμμεσα να επιστρέφουμε ευχάριστα στις ρίζες μας.
(πρόλογος του εκδότη)
Ο π. Γρηγόριος Ευσταθίου γεννήθηκε στις Κέδαρες της Πάφου το 1925. Έλαβε την στοιχειώδη εκπαίδευση στο δημοτικό σχολείο του χωριού του. Το 1947 νυμφεύθηκε την Χρυστάλλα Δημητρίου Μεταξωτού εκ Πραιτωρίου, με την οποία απέκτησε επτά παιδιά. Το 1949 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Πάφου Κλεόπα και πρεσβύτερος το 1951 από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο τον Γ΄. Το ίδιο έτος αποφοίτησε από την Ιερατική Σχολή Κύπρου. Υπηρέτησε ανελλιπώς ως λειτουργός του Υψίστου εις την Ιεράν Μητρόπολιν Πάφου. Δια οκτώ χρόνια διετέλεσε ιερεύς εις το Πραιτώριο Πάφου, διά εννέα μήνες στο Προδρόμι Χρυσοχούς Πάφου και δια δεκαπέντε χρόνια στην Πάχνα Λεμεσού. Τιμήθηκε με το Οφφίκιον Σακελλάριος από τον Μητροπολίτην Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ.κ. Καλλίνικον και από τον Μητροπολίτην Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ. Διονύσιον Πρωτοπρεσβύτερος. Συνταξιοδοτήθηκε το 2001.
