Ευχόταν το λυτρωτικό αλληλούια. Στις στιγμές της έμπνευσης, έπαιρνε το χρώμα από τα σύννεφα, την ομίχλη, τα βουνά, τη φουρτούνα ή τη γαλήνη της θάλασσας. Άγγιζε τη βροχή και το χιόνι, το ζεστό ή τον παγωμένο αέρα, την ηρεμία του κάμπου, το φως του φεγγαριού, το σκοτάδι της νύχτας. Αγωνιούσε με τις ακτίνες του ήλιου, με το πέταγμα και τις μουσικές συνθέσεις των πουλιών ή του ανέμου, με τα χρώματα των λουλουδιών. Νόμιζε ότι άκουγε τα ξέγνοιαστα γέλια ερωτευμένων νέων κι ένα χαμόγελο χάραζε στα πικραμένα του χείλια στη σκέψη ότι αγάπησε...
Ο Κώστας Μαρτινόπουλος σπούδασε νομικά σε Ελλάδα και Γερμανία. Δικηγόρησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ασχολήθηκε, με θέματα ελληνικού δικαίου, στα δικαστήρια του Μονάχου. Εκτός από το Μόναχο όπου πέρασε πολλά χρόνια, έζησε στη Βοστόνη, τη Νέα Υόρκη και στην επαρχία της Ν. Αγγλίας (Η.Π.Α.).
Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής, καθώς επίσης και ξένης φιλολογίας. Εμφανίστηκε στη ζωγραφική πραγματοποιώντας ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές. Έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σποραδικά δημοσίευσε ποιήματα. Ποιητικά του έργα είναι η συλλογή "Μεταπτώσεις" και η σύνθεση "Ερωτικός εμφύλιος". "Οι αποκλίνοντες" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
