Μετά την έκδοση του Α΄ τόμου με τον υπότιτλο "Ο χώρος και οι άνθρωποι", όπου περιγράφονται τα ταξίδια που πραγματοποίησε ο G. Weigand το 1889 και το 1890, για να γνωρίσει τους Βλάχους της Νότιας Βαλκανικής, και στον οποίο παρατίθενται πολλά εθνολογικά και ιστορικά στοιχεία, γεωγραφικές περιγραφές, στατιστικές και αναλύσεις για την εθνική συνείδηση και εκπαίδευση των Βλάχων, ο Φιλολογικός, Ιστορικός, Λογοτεχνικός Σύνδεσμος (Φ.Ι.Λ.Ο.Σ.) Τρικάλων προβαίνει στην έκδοση και του ανά χείρας Β΄ τόμου με τον υπότιτλο "Λαογραφία - Γλώσσα", οποίος έχει ιδιαίτερη φιλολογική αξία, επειδή περιέχει σημαντικό πρωτότυπο λαογραφικό υλικό και ένα γλωσσάριο της Αρωμουνικής, καθώς και πολλές ενδιαφέρουσες γλωσσολογικές παρατηρήσεις. Η γερμανική έκδοση του Β΄ τόμου είχε προηγηθεί κατά έναν χρόνο (1894) του Α΄ (1895).
Ο Weigand καταγράφει τα κείμενα στην Αρωμουνική με στοιχεία του λατινικού αλφαβήτου τροποποιημένα όμως, ώστε να αποδίδεται καλύτερα η προφορά τους. Στην ελληνική έκδοση, για λόγους επιστημονικής δεοντολογίας, διατηρήσαμε την ίδια γραφή στην απόδοση των αρωμουνικών κειμένων, μολονότι αυτά δεν θα είναι προσιτά στο ευρύ ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Με την έκδοση και του παρόντος τόμου, νομίζουμε ότι το μοναδικό σε πληρότητα και επιστημονική αρτιότητα έργο του Gustav Weigand, "Die Aromunen", θα συμβάλει ουσιαστικά στη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού και της γλώσσας των Βλάχων. Θα δοθεί ακόμα η δυνατότητα στο ελληνικό κοινό να το μελετήσει και να σχηματίσει προσωπική άποψη γι' αυτό. [...]
(από το προλογικό σημείωμα του Φιλολογικού, Ιστορικού, Λογοτεχνικού Συνδέσμου (Φ.Ι.Λ.Ο.Σ.) Τρικάλων, 11 Νοεμβρίου 2003)
Ο Gustav Weigand (Βάιγκαντ) υπήρξε διαπρεπής Γερμανός ρωμανιστής βαλκανολόγος, σλαβολόγος, λεξικογράφος, διαλεκτολόγος και εθνολόγος. Επί 28 χρόνια (από το 1896 ως το 1924) διετέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Έγραψε γραμματικές της βουλγαρικής, αλβανικής, ρουμανικής και ισπανικής, λεξικά για διάφορες βαλκανικές γλώσσες και μονογραφίες γύρω από μειονοτικά προβλήματα.
Το 1902 ίδρυσε το "Ρουμανικό Ινστιτούτο" της Λειψίας, το 1906 το "Βουλγαρικό Ινστιτούτο", το 1925 το "Αλβανικό Ινστιτούτο" και το 1925 ίδρυσε το "Ινστιτούτο Νοτιοανατολικών Ερευνών" στη Λειψία. Εξέδωσε επίσης πολλά σημαντικά περιοδικά, όπως το "Jahrbucher des Instituts fur Rumanische Sprache", το "Balkan Archiv" και τη "Bulgarische Biblio-thek". Έκανε πάρα πολλά ταξίδια για επιτόπιες έρευνες σε όλα τα κράτη των Βαλκανίων. Τις περισσότερες δημοσιεύσεις του τις βρίσκουμε στο Balkan Archiv που είναι το πρώτο επιστημονικό περιοδικό της βαλκανολογίας στη Γερμανία και στο Jahresberichte des Instituts fur Rumanische Sprache. Ήταν μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας των Επιστημών και από το 1902 μέλος της "Εταιρείας Βουλγαρικής Λογοτεχνίας", που αργότερα εξελίχτηκε σε Βουλγαρική Ακαδημία. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο.
Μη Διαθέσιμο
